به فوتبال غرب آسیا حمله کنید

روزنامه ایران ورزشی: به وضوح می‌بینیم که علی‌رغم نظر بسیاری کارشناسان، نه تنها از عرب‌ها عقب نیفتاده‌ایم که به دلیل هوش ویژه و توان بدنی و سرعت بالای بازیکنان‌مان، از آنها جلو هم زده‌ایم.

برای بررسی آنچه در لیگ قهرمانان آسیا رخ داده و نگاهی به عملکرد تیم‌های حاضر در این رقابت‌ها و نمایندگان ایران در این مسابقات، اول باید به مقدمه‌ای درباره شرایط خاص این رقابت‌ها بپردازیم. مقدمه‌ای در وصف شرایط خاصی که شیوع ویروس کرونا برای فوتبال ایجاد کرده است. چرا که در حال حاضر عملکرد تیم‌ها در مسابقات آسیایی را نمی‌توانیم بدون توجه به تأثیرگذاری کرونا بر روی همه جریان‌های حاکم‌ بر فوتبال تحلیل کنیم.

کرونا بر مدیریت فوتبال تأثیر گذاشته، نحوه برگزاری مسابقات را تغییر داده و مهم‌تر از همه روحیه بازیکنان را درگیر خود کرده است. همه بازیکنان فوتبال این روزها نگران هستند. نگرانی از ابتلا به بیماری و چهره ورزش این روزها جدا از این نگرانی نیست. همه می‌دانیم که حین برگزاری مسابقه فوتبال احتمال ابتلا به این بیماری بالاست چون بازیکنان در حین بازی نمی‌توانند از ماسک استفاده کنند و در بسیاری مواقع مثل شادی بعد از گل یا صحنه‌های کرنر، خواه ناخواه به یکدیگر نزدیک می‌شوند. رختکن تیم‌ها به گونه‌ای است که بازیکنان در فواصل کمی از یکدیگر لباس‌های خود را تعویض می‌کنند. فواصل راهروها سقف کوتاهی دارد و به طور کلی محیط، محیط کروناخیزی است.

در همین رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا شما دیدید که بعضی از تیم‌ها ۸ بازیکن مبتلا و بعضی حتی ۱۸ بازیکن مبتلا به کرونا داشتند. این اتفاق در تیم‌های اروپایی هم رخ می‌دهد و دیده‌ایم که بازیکنان بزرگی به کرونا مبتلا شده‌اند.

تأثیر برگزاری مسابقات در فواصل 48 ساعته

از جمله تأثیرهای بارز شیوع ویروس کرونا بر لیگ قهرمانان آسیا، برگزاری مسابقات به صورت متمرکز است. همین موضوع باعث شده هر ۴۸ ساعت یک بار تیم‌ها با هم بازی کنند. پشت این موضوع مسأله فنی پیچیده‌ای قرار دارد. تکنولوژی ریکاوری در این شرایط حرف اول را می‌زند. ریکاوری فن و تخصص در زمینه‌های مختلفی چون پزشکی، تغذیه و موارد روانی است. در واقع یک مولتی تخصص است.

مهم است که در این مرحله آسیب‌های کوچک با تخصص ترمیم شود و خستگی بازی رفع شود. مسأله تغذیه در این دوران بسیار مهم می‌شود و کادرفنی باید به حجم غذا و ویتامینی که به بازیکنان می‌رسد، توجه ویژه داشته باشد. در مجموع نگهداری از بازیکنان خیلی مهم می‌شود.

چرا که هر ۲ بازی، شما ۳ بازیکن را نمی‌توانید به صورت صددرصد در اختیار داشته باشید. در چنین شرایطی نیاز به دانش کمپینگ، اهمیت تصمیمات کادر پزشکی، تغذیه و مربیگری بیشتر می‌شود.

اتفاق دیگری که می‌افتد این است که در این شرایط ما بازی‌های رفت را پیش از عید برگزار کرده بودیم و بعد از چند ماه داریم بازی‌های برگشت را برگزار می‌کنیم. آن هم در شرایطی که هر ۴۸ ساعت یک بار حریفان‌مان را می‌بینیم و با آنها بازی داریم.

این فوتبال نبود، «دگر فوتبال» بود

ویژگی مهمی که بازی‌های متمرکز به همراه دارند این است که تیم‌ها هر ۴۸ ساعت، با یکدیگر بازی دارند. در اینجا موضوع دیگری مطرح می‌شود که روی مسابقات و عملکرد تیم‌ها تأثیر مستقیمی دارد.

در شرایط عادی تیم‌ها تمایلی ندارند که دست‌شان برای حریفان رو شود. شیوه کار هم به این شکل است که تمرینات‌شان را در ورزشگاه‌هایی می‌برند که از چشم خبرنگاران و تحلیل‌گران دور باشند. هیچ‌کس را هم به تمرینات راه نمی‌دهند تا اگر قرار است تاکتیکی اضافه کنند، به گوش حریفان نرسد.

وقتی بازی‌ها ۴۸ ساعت یک بار برگزار می‌شود مشکل می‌شود حرکت یا تاکتیک و تصمیمی مخفی بماند. هر چقدر هم تیم‌ها تلاش کنند، فواصل کوتاه رویارویی تیم‌ها باعث می‌شود که تاکتیک‌های تیمی از مخفی بودن و پیچیده بودن خارج شوند. در این شیوه ما خیلی راحت می‌توانیم همه تیم‌هایی را که در این رقابت‌ها با آنها بازی داریم تحت قالب تیم‌های عربی تعریف کنیم.

فوتبال غرب آسیا که به طور کلی ویژه عرب‌هاست را با استفاده از نژاد عرب می‌توانیم اینطور تعریف کنیم که آنها معمولاً تکنیک بالایی ندارند و سرعت‌شان در تکنیک خوب نیست. معمولاً شیوه عملکردشان به این شکل است که اگر سرعت بازی را بالا ببرند، تکنیک‎شان پایین می‌آید. بالعکس اگر هم بخواهند بازی را کنترل و روی تکنیک‌ها تمرکز کنند، سرعت بازی را از دست می‌دهند. سرعت بازی هم که پایین بیاید، بازی قابل پیش‌بینی می‌شود.

این اتفاق اما وقتی بازی‌ها ۲ سال یک بار برگزار می‌شود، دیرتر به چشم می‌آید. بازی‌های مکرر در این مرحله از لیگ قهرمانان آسیا اما رقم خوردن برد و باخت تیم‌ها با استفاده از تکنیک و مسائل فنی را سخت کرده است چون دست تیم‌ها برای هم رو شده است.

به همین دلیل نتایج رقم خورده یا به حوادث برمی‌گردد یا تصمیم‌های داوری. منظور از حوادث اوت‌های بلند است که چون با دست انجام می‌شود، جزئی از بازی فوتبال به حساب نمی‌آید که اتفاقاً به همین دلیل هم FIFA در حال بررسی است که شاید تغییری در نحوه پرتاب اوت‌ها ایجاد کند اما فعلاً که به همان شکل قبل در جریان است. کرنرها هم از حوادث تعیین کننده هستند.

بنابراین اگر همه اینها را جمع کنیم به این نتیجه می‌رسیم که ما در این دوره از رقابت‌ها با پدیده‌ای به نام «دگر فوتبال» مواجه هستیم.

برای توضیح درباره «دگر فوتبال» اول به توضیح درباره فوتبال واقعی می‌پردازیم. فوتبال واقعی چیست؟ فوتبال واقعی، فوتبالی است که در حضور ۳۰ هزار تماشاگر برگزار می‌شود. تماشاگر به ورزشگاه می‌آید و به واسطه شور و هیجانی که در ورزشگاه به وجود می‌آورد، عواطف و هورمون‌های ترشح شده در بدن بازیکنان تحت تأثیر قرار می‌گیرد. از وقتی تماشاگران در ورزشگاه‌ها حضور ندارند، بازیکنان هم کمتر از قبل عصبانی می‌شوند.

اگر هم عصبانی شوند، راحت‌تر قابل کنترل است چون تستوسترون کمتری در بدن فوتبالیست‌ها ترشح می‌شود. به تبع همین موضوع بازیکنی نمی‌خواهد خود را ارائه دهد. تماشاگری حضور ندارد و بازیکنان نتیجه بازی خوب‌شان را در همان لحظه نمی‌بینند. گویا عملکرد آنها تأثیر زیادی ندارد.

از طرفی بازیکنان در خطر بیماری هم هستند و حضورشان در این بازی‌ها تا حد زیادی به خاطر قراردادی است که دارند و اجباری که بابت دریافت پول به آنها تحمیل می‌شود. دوستان بازیکن بیمار شده‌اند و تیم از هر نظر با مرگ دست به گریبان است. مجموعه همه این عوامل ما را وارد محیط بسته‌ای می‌کند که با «دگر فوتبال» یا «other football» طرف باشیم.

هر چهار نماینده ایران، تیم‌های جدیدی بودند

بعد از توضیح درباره شکل متفاوت مسابقات و شرایط حاکم بر آن، از بعد فنی به عملکرد نمایندگان ایران در این دوره از مسابقات می‌پردازیم. وضعیت تیم‌های ما در این مرحله از مسابقات چطور بوده است؟

تیم فوتبال پرسپولیس، پیش از حضور در این مرحله از لیگ قهرمانان، خانه‌تکانی اساسی داشته است.