طالبان چگونه زندگی این زن را سیاه کرد؟
باسوالیها زنی ۵۵ ساله در مهمند پاکستان در نزدیکی مرز افغانستان است که همسر و پسرش را در ناآرامی‌های ناشی از پیشروی‌های طالبان از دست داده است. در این منطقه ترس از بازگشت دوباره طالبان بیداد می‌کند.
دویچه وله : زندگی برای زنان قبایل پاکستان در شرایط عادی نیز به اندازه کافی سخت است. اما وقتی باسوالیها، بیوه‌ای ۵۵ ساله از همین خطه پسر و همسرش را در حملات تروریستی سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰ از دست داد زندگی‌اش دردناک‌تر شد. او در غالانائی در ناحیه قبیله‌ای مهمند پاکستان که با افغانستان هم‌مرز است زندگی می‌کند. این منطقه بعد از حمله نیرو‌های تحت رهبری آمریکا در سال ۲۰۰۱ به‌شدت از سوی شبه‌نظامیان طالبان آسیب دید.
باسوالیها به ما گفته است که عمران خان، پسر ارشدش در سن ۲۳ سالگی به ظن کمک به تروریست‌ها توسط یک کمیته محلی ضد طالبان به نام «کمیته صلح» کشته شد. به گفته او، عملیات ارتش پاکستان توانست آرامشی نسبی در این منطقه برقرار کند، اما قدرت گرفتن دوباره طالبان افغانستان همزمان با عقب‌نشینی نیرو‌های ناتو به کابوسی برای او تبدیل شده است.
یک سال بعد عبدالغفران، همسرش را از دست داد. همسر او هنگامی که برای دریافت غرامت کشته شدن پسرش در ۶ دسامبر سال ۲۰۱۰ به یک ساختمان دولتی مراجعه کرده بود بر اثر حمله دو بمب‌گذار انتحاری کشته شد. تعداد زیادی در این حمله جان خود را از دست دادند. این زن پاکستانی می‌گوید، زندگی در نواحی قبیله‌ای بدون وجود همسر و پسر ارشد خیلی سخت و پرخطر است.
باسوالیها همواره در تلاش است، مخارج زندگی‌اش را تأمین کند. روستای او فاقد امکانات اولیه مانند گاز، برق و اینترنت است. با این همه مرگ پسر و همسر باعث نشد که او امیدش را از دست بدهد. او نمی‌خواست با مقرری ناچیز دولت که ۱۰هزار روپیه در ماه (۵۳ یورو/ ۶۲ دلار) بود زندگی کند. این مستمری در سال ۲۰۱۴ قطع شد.
باسوالیها می‌خواهد فرزندانش از آموزش مناسب برخوردار شوند. او می‌گوید: «آسان نبود. زمانی رسید که فکر کردم زندگی‌ام بی‌حاصل است و نمی‌توانم در این جامعه زنده بمانم.» او افزود که زنان حتی اجازه ندارند به تنهایی وارد بازار محلی مهمند شوند. این زن خیاطی را تنها چاره خود خوانده و می‌گوید، برای دوخت یک پیراهن زنانه بین ۱۵۰ تا ۲۰۰ روپیه مزد می‌گیرد.»
باسوالیها می‌گوید: «بعد از مرگ شوهرم شروع به پخت نان کردم و دختران کوچکم نان‌ها را در جاده اصلی منطقه می‌فروختند.» بعد دختر‌ها کمی بزرگ‌تر شدند و به این دلیل که حضور آن‌ها در خیابان‌ها «بد» تلقی می‌شد دیگر نمی‌توانستند نان بفروشند. از این زمان بود که او شروع به دوخت لحاف و پتو کرد و آن‌ها را به مردم محلی فروخت. اما بدون مشایعت یک مرد، خواه نوجوان و خواه مسن‌تر نمی‌توانست به بازار برود.
هزاران خانواده در مناطق قبیله‌ای در شمال و شمال غرب پاکستان قربانی خشونت افراط‌گرایان شده‌اند. عبدالرزاق، شوهرخواهر باسوالیها می‌گوید، روز کشته شدن عبدالغفران در حمله طالبان را به‌خوبی به یاد می‌آورد. او ابراز امیدواری می‌کند که مناطق قبیله‌ای دوباره به جولانگاه آشوب و خشونت تبدیل نشود.
نظر کاربران
واقعا غم انگیز و دردناک است .
هرچقدر غم و غصه بخوریم کمه.
پس عدالت زندگی کجاست
پاسخ ها
غم خودتو بخور افغان به توچه؟
چه دردناک ؟!
اما دردناک تر از همه این است که یه پسر باید ضامن حضور او در بازار و .... باشه یه نوجوان ؟!!!!
یعنی یه مادر هیچ ارزش و شخصیتی نداره و پسری که خودش او را بوجود اورده باید تضمینش کند ؟!
با خاک یکسان شدم !!!!!!!!
پاسخ ها
تو ایرانم همچین چیزی هست
برای انجام برخی عمل ها زن باید از شوهرش اجازه بگیره حتی اگه رو به موت باشه!
و اگه شوهرش مرده باشه، به پسراش رجوع میکنن!
یعنی اگه یکی از اونها اجازه ندن عمل صورت نمیگیره
دخترا هم که کلا چغندر
اینا نمی دونن کمیته امداد به فقرا چقدر کمک میکنه 150،000 تومان درماه یعنی یک دهم اون مبلغ ناچیز 53 یورو،گرفتین ؟؟؟
پاسخ ها
نه خیرکمیته بههرنفر ۳۵۰هرارمیده
جهان سوم که چه عرض کنم
جهان صدمیند
حالا کیهان هی طرفداری کنه
دوستان‌جدید
جوری میگه تو روستا فاقد امکانات هست ک انگار روستاهای ما از امکانات لبریز شده والا همین زابل اب خوردن ندارن ک از زاهدان هرکی میره براشون ابمعدنی میبره
اگر طالبان که دست پرورده همین پاکستان هست در افغانستان قدرت بگیره خود پاکستان هم در امان نخواهد بود و به امید خدا به خاک سیاه خواهد نشست
چاه نکن بهر کسی اول خودت دوم کسی
پاکستان مهد و پرورش دهنده تروریست در دنیاست
برادران طالبان طالبان دیگه مثل قدیم نیست برادر شدن
خدا لعنت کنه آمریکا رو که این گروه‌ها و مشکلات در کشورهای اسلامی ساخته و پرداخته این بی شرفهاست
هم چین داستان این زن رو نوشتید انگار تو کشور خودمون نداریم، که با هزار بار بدتر دارن زندگی میکنن
خدا کمکشون کنه