سریال هالیوودی «روانپزشک»، اثر یک ایرانی

این روزهــــا سریـــــال «روانپرشک» به نویسندگی و تهیه‌کنندگی «حسین امینی»، هنرمند ایرانی از شبکه «تی ان تی» آمریکا روی آنتن رفته و مورد توجه سریال‌بازهای ایرانی هم قرار گرفته است.

روزنامه وایع اتفاقیه- سیدحسین رسولی: این روزهــــا سریـــــال «روانپرشک» به نویسندگی و تهیه‌کنندگی «حسین امینی»، هنرمند ایرانی از شبکه «تی ان تی» آمریکا روی آنتن رفته و مورد توجه سریال‌بازهای ایرانی هم قرار گرفته است. سریال حاضر با چنین جمله‌ای آغاز می‌شود: «در قرن نوزدهم، تفکری وجود داشت که افراد مبتلا به بیماری روانی از ذات واقعی خود فاصله می‌گیرند.» از شما چه پنهان که تا ۶ صبح پای چهار قسمتی که از این سریال آمده است، نشستم و الان با چشم‌های خونی و سنگین در حال نگارش هستم.

سریال هالیوودی «روانپزشک»، اثر یک ایرانی

حسین امینی، از جمله هنرمندهای ایرانی- انگلیسی که در هالیوود در حرفه فیلمنامه‌نویسی مشغول است. او پیش‌ازاین با نوشتن فیلمنامه «رانندگی» (۲۰۱۳) به کارگردانی «نیکولاس ویندینگ رفن»، هنرمند دانمارکی، مورد توجه سینمادوستان قرار گرفته بود. این فیلم در شصت و چهارمین دوره جشنواره فیلم کن فرانسه توانست جایزه بهترین کارگردانی را از رقبای قدرتمند خود برباید. داستان «روانپزشک» از رمانی با همین نام به قلم «کلیب کار» اقتباس شده است.

درام روانشناختی حسین امینی در سال‌های ۱۸۹۶ اتفاق می‌افتد و داستان جنایت‌های سریالی قاتل سنگدلی در شهر «نیویورک سیتی» را روایت می‌کند. دکتر «لازلو کریزلر»-روانپزشک جنایی-با پرونده‌ای سهمگین و عجیب و غریب روبه‌رو می‌شود. دکتر با «جان مور» (روزنامه‌نگار) تماس می‌گیرد و از او درخواست کمک می‌کند. «سارا هوارد» منشی اداره پلیسی که از فضای مردسالار به ستوه آمده است هم به گروه آنها اضافه می‌شود.

داستان، شخصیت‌ها و روایت فیلم فوق‌العاده پیچیده هستند و حسین امینی نشان داده که نویسنده‌ای صاحب سبک و قدرتمند است. نکته بسیار مهم دیگر این سریال حضور «کری فوکوناگا» خالق سریال پربیننده «کارآگاه حقیقی» است که نزد سریال‌بین‌های ایرانی جایگاه ویژه‌ای دارد.

حسین امینی که کار حرفه‌ای خودش را از ۱۹۹۴ شروع کرده است در گفت‌وگویی با «رایتر بلاگ بلاگ» در رابطه با سریال «مک مافیا» می‌گوید: «من هرگز گنگستر نبوده‌ام و هیچ گنگستری هم در خانواده‌ام نبوده است». امینی که ۵۲ سال دارد و در ایران متولد شده است در ادامه می‌افزاید: «نویسنده شدم، چون فکر می‌کردم تنها راهی بود که بتوانم یک کاری را به‌طور مستقیم هدایت کنم. پدرم هم به کار فیلم علاقه‌مند بود و این امر در خون من وجود دارد. در ۱۴ و ۱۵ سالگی این را فهمیدم.

واقعا می‌خواستم یک نویسنده شوم. پدرم دیپلمات بود و خیلی دوست داشت بازیگر شود ولی پدر و مادرش به او اجازه نداده بودند. بنابراین، من خیلی خوش شانس بودم که کار در سینما را تجربه کردم. مادرم هم تهیه‌کننده تلویزیون بود و برنامه‌های کودک تولید می‌کرد. آنها آن‌چنان خانواده‌ هنرگرایی نبودند ولی خیلی بیشتر از خانواده‌های دیگر در آن بخش از جهان، هنرگرا بودند.» تماشای سریال «روانپزشک» را از دست ندهید.