بهترین‌ها و برنده‌های تلویزیون ایران در سال ۹۷

روزنامه هفت صبح: در سال ۹۷ شرایط تلویزیون بهتر شد و بعد از مدت‌ها شاهد چهره‌های سریال‌ها و برنامه‌هایی بودیم که با خیال آسوده می‌توان آن‌ها را برنده دانست. در چند سال اخیر، امسال کارمان برای انتخاب برنده‌ها راحت بود! هر چقدر سال‌های پیش با، اما و اگر سراغ برنده‌ها می‌رفتیم، این بار گزینه کم روی میز نبود. خب این نشانه‌ای است از موفقیت تلویزیون؛ هرچند فراموش نکنیم تا رسیدن به شرایط مطلوب فاصله زیادی هست.

هنوز برنامه و سریال‌های زیادی هستند که صرفا آنتن پر می‌کنند و کمتر کسی از بود و نبودشان اطلاع دارد. تلویزیون برای موفقیت چاره‌ای ندارد جز اینکه جلوی برنامه‌های ضعیف را بگیرد. در لیست برنده‌ها جای چندمورد خالی است که ابتدای گزارش به آن‌ها اشاره شده است؛ مثل بهروز افخمی، مسعود ده نمکی، فاطمه گودرزی و ...

رضا رشیدپور - مجری

باردیگر ثابت شد یک مجری به تنهایی می‌تواند یک برنامه را پربیننده کند و توی چشم بیاورد. این کاری است که رضا رشیدپور انجام داد و «حالا خورشید» را تبدیل به برنامه‌ای موفق کرد. در وصف تاثیر رشیدپور همین قدر کافی است که بگوییم از نظر استاندارد برنامه سازی، «حالا خورشید» برنامه‌ای معمولی است که نه آیتم سازی در آن جایگاهی ویژه داشت و نه تعداد مهمان‌های شاخص اش زیاد بود.

رشیدپور، اما آنقدر تسلط به اجرا دارد که بتواند هر بخش را «ویژه» کند. وقتی با مجری روبه رو سر شوخی را باز می‌کند جنسی دیگر ارائه می‌دهد و وقتی قراراست درباره مسئله مهمی حرف بزند لحنی متفاوت به کار می‌برد. «حالا خورشید» به واسطه ویدئو‌های رشیدپور شهرت عمومی به دست آورد. مهم‌تر این که بیننده احساس کرد رشیدپور با او همدل است و زبان گویای اوست. ایستادن در کنار مردم رشیدپور را تبدیل به مجری‌ای محبوب و موفق کرد.

پدر - سریال

باکس سریال شبکه دو بعد از سال‌ها احیا شد؛ این اتفاق با «پدر» رخ داد که توانست نظر غالب بیننده‌ها را جلب کند. نام سریال در قسمت‌های ابتدایی به خاطر یک حاشیه (فرار حامد از پنجره به خاطر در امان ماندن از دست دختران مزاحم) فراگیر شد. بعد از آن بیننده شاهد یک ملودرام عاشقانه بود؛ جایی که یک پسر مذهبی عاشق یک دختر نه چندان معتقد می‌شود. عشق، لیلا را رستگار می‌کند و باعث می‌شود مسیری متفاوت پیش گیرد. این مفهوم در سریال با زیرکی دراماتیزه شد و در دل یک قصه عاشقانه به تصویر در آمد.

«پدر» از نظر تماتیک امتیاز‌های دیگری هم دارد؛ مثل مردانگی، بخشش و... دیگر مشخصه آن معرفی دوچهره است و حالا سینامهراد و ریحانه پارسا برای مخاطبان بازیگران آشنا هستند. بازی مهدی سلطانی و لعیا زنگنه دیگر امتیازی است که «پدر» دارد و آن را تبدیل به سریال موفق سال ۹۷ کرد.

عادل فردوسی پور - مجری، تهیه کننده، گزارشگر

سخت‌ترین سال حرفه‌ای اش طی ۲۲ سال فعالیت در تلویزیون را پشت سر گذاشت، اما توانست حواشی را مدیریت کند و اجازه ندهد کارش تحت الشعاع قرار گیرد. آن چه عادل فردوسی پور را حائز انتخاب به عنوان چهره برنده سال می‌کند، صرفا مدیریت حواشی نیست. او یکی از بهترین «نود»‌ها را تحویل مخاطب داد؛ «فوتبال ۱۲۰» اش در اوج بود و توانست از ویژه برنامه «بیست هجده» نمره قبولی بگیرد. او برای دومین بار تهیه کننده ویژه برنامه جام جهانی شد و این بار هم برنامه‌ای متفاوت روانه آنتن کرد. فردوسی پور در شب اول میزبان حشمت مهاجرانی و علی پروین شد تا یک تابوی بیهوده را بشکند.

آن شب بیننده‌ها با دیدن دو چهره محبوب کیف کردند و شب‌های بعد برگ برنده‌های دیگر فردوسی پور رو شد. چه زمانی که شاهد آیتم‌هایی منحصر به فرد درباره رقبای کشورمان در جام جهانی بودیم، چه وقتی ساموئل اتوئو روی صندلی برنامه نشست. کارلوس پویول هم به تهران آمد، اما اجازه حضور در برنامه را نیافت. پس از این اتفاق به وضوح می‌شد بی رمقی عادل را روی آنتن زنده دید، اما «بیست هجده» از نفس نیفتاد و کف استاندارد را رعایت می‌کرد. کمی بعد «نود» شروع شد، اما از نشاط همیشگی بی بهره بود.

دیری نپایید که دلیل آن مشخص شد: اختلاف فردوسی پور با مدیریت جدید شبکه سه. برنامه نود در اتفاقی کم سابقه دو بار روی آنتن نرفت، ولی بعد از آن فردوسی پور و تیمش با انگیزه‌های بالاتر کارشان را پی گرفتند. انتخاب «نود» به عنوان بهترین برنامه شاخص از سوی مردم و نیز حمایت گسترده چهره‌های موجه از فردوسی پور، دلیل دیگری است بر موفقیت این برنامه. عادل فردوسی پور در مقام تهیه کننده فوتبال ۱۲۰» را هم روی آنتن ش بکه ورزش دارد که امسال نیز با کیفیت بود و پربیننده.

همایون اسعدیان - کارگردان

۱۰ سال پیش سریال «راه بی پایان» تبدیل به یک اتفاق ویژه شد و عنوان پرمخاطب‌ترین سریال سال را به دست آورد. همایون اسعدیان، اما بار دیگر گزیده کاری پیش گرفت و سریالی نساخت. «لحظه گرگ و میش» او نشان داد اسعدیان همچنان کارگردانی کاربلد است که نبض مخاطب را در دست دارد. او به همراه مونا انوری زاده نویسنده سریال سه دهه کشورمان را محور قصه قرار دادند و توانستند از دل یک قصه جذاب حرف‌های مهم بزنند.

«لحظه گرگ و میش» برای نخستین بار نگاهی متفاوت به دهه شصت، خانواده شهدا، جانبازان، پزشکان، مسئله طلاق و ... داشته است. دیگر امتیاز اسعدیان ریسک او در انتخاب بازیگران ناآشناست که هر کدام نقش‌هایی طولانی و استراتژیک برعهده داشته اند. ریسک او جواب داد و حالا بیننده با طیفی از بازیگران جدید مواجه شده است.

نیما نادری - بازیگر

انتخاب از میان بازیگران س ریال «لحظه گرگ و میش» کار سختی است. المیرا دهقانی، به عنوان نقش اصلی سریال، بسیار درجه یک ظاهر شد و فاطمه گودرزی هم یکی از درخشان‌ترین بازی هایش را به نمایش گذاشت. در این میان، اما نمی‌شود از اهمیت بازی نیما نادری، بازیگر نقش سروش به راحتی گذشت. او را پیش از این در سریال تعبیر وارونه یک رویا» دیده بودیم، اما نقش او در آن سریال زیاد در ذهنمان نمانده است.

نادری، در «لحظه گرگ و میش» یک شخصیت منفی و اعصاب خرد کن را به بهترین شکل ممکن به تصویر کشید و در قسمت‌های انتهایی سریال هم تصویر دقیقی از یک مرد تنهای فلج از خودش به نمایش گذاشت.

عزیزالله حمیدنژاد - کارگردان

سریال «بانوی عمارت» به جرأت یکی از بهترین سریال‌های امسال تلویزیون بود. عزیزالله حمیدنژاد، کارگردان فیلم‌های سینمایی مثل «شکوفه‌های سنگی»، «اشک سرما»، «آناهیتا» و ... دو سال پیش به همراه بهرام عظیم پور و احسان عبدی پور، مجموعه «چرخ فلک» را کارگردانی کرد، مجموعه‌ای که همان زمان هم در باره اش نوشتیم نسبت به سریال‌های دوره خودش، اثر بدیع و متفاوتی بود. در واقع «بانوی عمارت» اولین سریال مستقل حمیدنژاد بود؛ سریالی که بر خلاف ظاهر پرخرجش، با بودجه سریال‌های آپارتمانی ساخته شده بود، اما به لحاظ ساختاری و محتوایی، چند پله بالاتر از س ایر آن‌ها به نظر می‌رسید.

حمیدنژاد، در «بانوی عمارت» داستان اندرونی یک شاهزاده قجری را روایت کرد. داستانی عاشقانه با رگه‌هایی سیاسی که پیش از این نمونه اش را سراغ نداشتیم. در واقع تا به حال پیش نیامده بود در تلویزیون ایران، روایتی از یک شاهزاده قجری عاشق به تصویر کشیده شود و به سمتی پیش رود که مخاطبان برای یک شاهزاده ابراز نگرانی کنند. حمیدنژاد به خوبی روی علایق مخاطبان تلویزیونی مطالعه انجام داده بود و می‌دانست برای جذاب‌تر کردن داستان سریالش، لازم است دست روی چند مثلث عشقی بگذارد.

او با اینکه بودجه چندانی برای انتخاب بازیگران از میان ستاره‌های سینما نداشت، سعی کرد دست به انتخاب‌های درست و درجه یک بزند. حمیدنژاد بازیگرانش را از میان تئاتری‌ها و بازیگران تازه کار انتخاب کرد، اما بهترین بازی را از آن‌ها گرفت. علاوه بر داستان جذاب و بازی‌های قابل قبول و دیالوگ‌های درجه یک، طراحی صحنه و لباس و گریم‌ها هم به جذابیت سریال کمک می‌کرد.

رضا مهدوی - مجری و کارشناس

رضا مهدوی متخصص حوزه موسیقی است، اما برخلاف بسیاری از کارشناسان، با فوت و فن اجرا هم آشنا است. ترکیب این دو مشخصه باعث می‌شود حضور مهدوی بر روی صندلی «شب موسیقی» نتیجه دهد. شبکه چهار امسال سری برنامه‌های شب‌های هنر را روانه آنتن کرد که در این میان موسیقی یک گام جلوتر از بقیه است. علاوه بر مجری، رعایت استاندارد برنامه سازی دلیل دیگر موفقیت «شب موسیقی» است.

یعنی در کنار اینکه مهدوی گفتگو‌هایی هدفمند و پر ریتم با مهمان‌ها انجام می‌دهد، آیتم سازی نیز در خدمت سوژه برنامه است. «شب موسیقی» تا حد زیادی توانسته خلا این هنر را در تلویزیون پر کند. بیننده علاقه مند، هرهفته می‌تواند از گفته‌های مجری و کارشناسان طرفی ببندد و گوشش را با نغمه‌ها نوازش دهد.

ویدئوچک - برنامه طنز ورزشی

اواخر سال پیش شبکه ورزش یک برنامه جدید هفتگی را در کنداکتور قرار داد که محور آن شوخی با مسائل ورزشی کشورمان بود. «ویدئوچک» که شروع شد در وصف آن نوشتیم، اما اشاره کردیم ممکن است به تکرار بیفتد و سوژه کم بیاورد. برنامه، اما در طول سال با قدرت ادامه یافت و هر هفته بیننده شاهد شوخی‌هایی جذاب با متن و حاشیه ورزش و ورزشکاران بود. دلیل جذابیت برنامه به انتخاب س وژه و متن‌های جذابی است که برای هر موضوع نوشته می‌شود.

این متن‌ها را عبدالله روا با جذابیت اجرا می‌کند و به آن‌ها رنگی دیگر می‌بخشد. کمتر کسی فکر می‌کرد عبدالله روا صاحب چنین استعدادی باشد و بتواند در برنامه‌ای سی دقیقه‌ای دست کم چند بار لبخند به لب بیننده بنشاند و او را سر کیف بیاورد. چه بسا اگر مجری دیگری جای او بود این میزان موفقیت «ویدئوچک» رقم نمی‌خورد.

محسن تنابنده - طراح، نویسنده، بازیگر

سری پنجم «پایتخت» در کارنامه سازندگانش و نیز حافظه تلویزیون تبدیل به اثری یگانه شده است. این سریال قصه‌ای متفاوت از سری‌های قبل دارد، تولیدش سخت‌تر است و مهم‌تر اینکه دست روی سوژ‌های استراتژیک گذاشته. وقتی ایده ساخت «پایتخت ۵» مطرح شد و سازمان اوج به میان آمد، بیم آن می‌رفت که با سریالی شعارزده مواجه خواهیم شد؛ خاصه آنکه پای داعش هم به قصه باز شده بود. محسن تنابنده، اما تیزهوش بود و زنده یاد خشایار الوند، قصه‌ای بامزه و بدون شعار نوشت.

سیروس مقدم هم در کارگردانی قدرت خود را به رخ کشید و خاص‌ترین اثرش را تحویل بیننده‌ها داد. تنابنده علاوه بر این، شخصیت نقی را پخته‌تر از همیشه به نمایش گذاشت و در مقام سرپرست نویسندگان و نیز بازیگردان سهم زیادی از موفقیت «پایتخت ۵» را یدک کشید. سریال در همان روز‌های نخست نوروز با حاشیه توام شد و تا پایان ادامه داشت.

تنابنده و سیروس مقدم هم به تفصیل پاسخ حواشی را دادند. سری پنجم «پایتخت» حاشیه کم نداشت؛ از ازدواج کم سن و سال‌ها تا سفر به ترکیه و مشتقات آن، تنابنده به عنوان طراح، بازیگر و نویسنده سریال و س یروس مقدم در مقام کارگردان بار‌ها به همه حواشی پاسخ دادند. خود سریال هم در قسمت‌های پایانی به گونه‌ای عمل کرد تا برخی رسانه‌های اصولگرا تغییر موضع دهند و از سریال حمایت کنند. حرف مقدم و تنابنده این بود که همه تمهیدات جنجالی به این خاطر بوده است تا در قسمت‌های پایانی حرف اصلی به درستی زده شود: نمایش تصویر پلشت از داعش. موفقیت «پایتخت ۵» در جشنواره جام جم نشان از محبوبیت آن دارد.

بهرام افشاری - بازیگر

«پایتخت ۵» غیر از سوژه ملتهب و جذاب و کارگردانی موفق و بازی درخشان بازیگران ثابت، این بار یک برگ برنده درجه یک هم داشت. بهرام افشاری، بازیگر جوانی که پیش از این او را با نقش‌هایی فرعی‌تر در سریال «علی البدل» و فیلم‌هایی مثل «ایران برگر»، «کارگر ساده نیازمندیم» و... دیده بودیم، این بار با گریم متفاوت و لباس‌های عجیب، نقش پسر جوانی متعلق به نسل جدید را در این سریال بازی کرد.

او به عنوان چهره جدید فصل پنجم «پایتخت»، آنقدر قوی و درجه یک در این سریال ظاهر شد که بعد از چند قسمت توانست توجه همه مخاطبان را به خودش جلب کند. چنان با لهجه مازندرانی و فضای پایتخت اخت شده بود که خیلی وقت‌ها فراموش می‌کردیم بازیگر جدید است و تازه به جمع پایتختی‌ها اضافه شده.

وقتشه - برنامه سبک زندگی

تلویزیون برنامه‌های متعددی در حوزه سبک زندگی می‌سازد. حتما می‌توان سراغشان رفت و نکات کاربردی دریافت کرد، ولی عیبشان این است که اغلب از الگوی ثابت پیروی می‌کنند. نیاز به تغییر س اختار برنامه سازی در حوزه سبک زندگی احساس می‌شود، اما قدم‌هایی که برداشته شده ناموفق بوده اند. «وقتشه» در چنین شرایطی روی آنتن رفت و سعی کرد نگاهی متفاوت به مقولات خانوادگی داشته باشد.

رویکرد برنامه ابتدا در زمینه ازدواج بود، اما س ازندگان در تصمیمی منطقی تغییر فاز دادند و برنامه مسائل سبک زندگی را در بر گرفت. «وقتشه» برای همه گروه‌های سنی پیشنهاد‌هایی عملی داشت؛ مثلا گاهی عشق پیری سوژه می‌شد و گاهی زنان نان آور خانه. برگ برنده برنامه پیدا کردن مهمان‌هایی خاص بود؛ چه آن‌ها که به استودیو می‌آمدند و چه آن‌ها که سوژه آیتم سازی می‌شدند.