انباشت کوهی از زباله در سیاره سرخ!

یک محقق با تجزیه و تحلیل جرم تمام مریخ‌نوردها و مدارگردهای ارسال شده به مریخ، ادعا کرده که در حال حاضر حدود ۷۱۱۸ کیلوگرم زباله در سیاره سرخ وجود دارد. زباله‌های مریخ شامل سخت‌افزارهای دور ریخته شده، فضاپیماهای غیرفعال و سقوط کرده، می‌شوند.

«Cagri Kilic»، محقق فوق دکترا رشته رباتیک دانشگاه ویرجینیای غربی این تجزیه و تحلیل درباره زباله‌های فضایی سطح مریخ را انجام داده است. او جرم تمام مریخ‌نوردها و مدارگردهای ارسال شده به مریخ را بررسی کرده و همچنین وزن مواردی که هم اکنون در حال انجام ماموریت‌های خود هستند را نیز کم کرده که در نهایت به عدد ۱۵۶۹۴ پوند (یا همان ۷۱۱۸ کیلوگرم) زباله دست یافته است.

در مجموع ۹ فضاپیمای غیرفعال روی مریخ نشسته‌اند که از جمله آن‌ها می‌توان به کاوشگر مریخ ۳، فرودگر وایکینگ ۱ و کاوشگر اسکیاپارلی متعلق به آژانس فضایی اروپا اشاره کرد. به گفته Kilic، بیشتر این ربات‌ها هنوز دست نخورده هستند و آژانس‌های فضایی از آن‌ها به عنوان آثار تاریخی یاد می‌کنند.

او به The Conversation توضیح می‌دهد: «زمانی که جرم تمام فضاپیماهایی که تاکنون به مریخ فرستاده شده‌اند را جمع کنید، به رقمی حدود ۲۲ هزار پوند (۹۹۷۹ کیلوگرم) می‌رسید.»

دانشمندان نسبت به این موضوع ابراز نگرانی کرده‌اند که زباله‌های فضایی می‌توانند نمونه‌های جمع‌آوری‌شده توسط مریخ‌نورد استقامت (Perseverance) ناسا را خراب کنند؛ نمونه‌هایی که ممکن است نشانه‌هایی از حیات باستانی را به همراه داشته باشند.

البته ایجاد بسیاری از این زباله‌ها اجتناب ناپذیر است، به این معنی که بسیاری از قطعات باید دور انداخته شوند تا فضاپیما یا هر سازه دیگری در حالی که به جو جهنمی سیاره سرخ نزدیک می‌شود، بتواند از خودش محافظت کند. برای مثال مریخ‌نورد استقامت نیز هنگام فرود در فوریه ۲۰۲۱ هفت دقیقه جهنمی را تحمل کرد.

مریخ نورد ناسا که هم اکنون در حال جمع‌آوری نمونه‌هایی از سطح سیاره سرخ برای دانشمندان است، تا به امروز در حین ماموریت‌ خود تصاویری از زباله‌ها را ثبت کرده است.

در ماه ژوئن، تیم ناسا در تصویری که توسط Perseverance برای آن‌ها ارسال شده بود، نوری را در دوردست مشاهده کرده بودند و سپس مریخ‌نورد را به سمت آن هدایت کردند تا محیط آن منطقه را بررسی کنند. چند هفته بعد، استقامت وارد منطقه‌ای تحت عنوان Hogwallow Flats شد و یک تصویر پانورامای ۳۶۰ درجه و با وضوح بالا به دست آورد.

سپس دانشمندان متوجه شدند که این نور روشن، بازتاب یک روکش حرارتی بوده که برای محافظت از سازه‌های فضایی در برابر دمای شدید در هنگام فرود استفاده می‌شود.