چین نیروی هوایی کوچکتر اما توانمندتری میسازد
چین با تمرکز بر تجهیزات پیشرفته و فناوریهای نوین، در حال ساخت نیروی هوایی کوچکتر اما قدرتمندتری است؛ اما این اتفاق چگونه افتاده است؟
گجت نیوز: نیروی هوایی ارتش چین (PLAAF) طی دو دهه اخیر دستخوش تحولی چشمگیر شده است، بهطوری که تعداد زیاد تجهیزات را با فناوریهای پیشرفته مبادله کرده و ساختار نیروی خود را برای مقابله با چالشهای امنیتی جدید تغییر داده است.
چین به دنبال توانمندتر کردن نیروی هوایی خود است
پژوهشی تازه، نیروی هوایی چین را بررسی و ارزیابی کرده تا ببیند چگونه نوسازی این نیرو از سال ۲۰۰۷ تاکنون تواناییهای هوایی پکن را دستخوش دگرگونی کرده است. این گزارش میافزاید که نیروی هوایی چین در سال ۲۰۰۷ حدود ۴۰۰ هزار پرسنل و نزدیک به ۲,۷۰۰ جنگنده، بمبافکن، و هواپیمای تهاجمی داشت. تا سال ۲۰۲۵، این نیرو به ۴۰۳ هزار پرسنل با تقریباً ۲,۲۸۴ هواپیمای جنگی میرسد.
امروزه، گرچه ناوگان هواپیماهای این نیرو از سال 2007 کوچکتر است، اما بهطور قابل توجهی توانمندتر شده است. تقریباً تمام هواپیماهای قدیمی چین شامل J-6، J-7، J-8 و Q-5 کنار گذاشته شده و با هواپیماهای نسل چهارم Su-27/J-11 و J-10، و همچنین جنگنده پنهانکار نسل پنجم J-20 که بهصورت بومی ساخته شده، جایگزین شدهاند.
تعداد بمبافکنها تقریباً ثابت مانده است (219 فروند امروز در مقایسه با 222 فروند در سال 2007) اما این نیرو پیشرفت چشمگیری داشته است. خانواده H-6، که بر اساس یک طرح شوروی در دهه 1950 ساخته شده، با موتورهای توربوفن، قابلیت سوختگیری هوایی، و امکان حمل موشکهای کروز دوربرد ارتقا یافته است. اکنون انتظار میرود H-6N هم موشکهای بالستیک هستهای و هم موشکهای بالستیک متعارف پرتابشونده از هوا را که از DF-21 گرفته شدهاند، حمل کند. یک بمبافکن پنهانکار H-20 نیز در حال توسعه است و احتمالاً نقشی در حمل تسلیحات هستهای خواهد داشت.
یکی از مشهودترین پیشرفتها در نیروی هوایی ارتش چین، در هواپیماهای پشتیبانی آن دیده میشود. ظرفیت تانکرها با اضافه شدن ناوگان YY-20A، شامل 9 فروند هواپیمای جدید در سال 2024، افزایش یافته است. این پلتفرمها برد بمبافکنها و جنگندهها را افزایش میدهند و گشتزنیهای دوربرد منظم را ممکن میسازند. حملونقل هوایی نیز پیشرفت کرده است: چین اکنون حدود 55 هواپیمای ترابری سنگین Y-20، در کنار هواپیماهای ترابری متوسط Y-8 و Y-9 را بهکار میگیرد که جایگزین مدلهای قدیمیتر و با قابلیت کمتر شدهاند.
قابلیتهای هشدار زودهنگام هوابرد از نمونههای اولیه آزمایشی در سال 2007 به حدود 54 پلتفرم عملیاتی در حال حاضر افزایش یافته است. این هواپیماها اکنون بهطور معمول از مأموریتهای بمبافکنها و گشتزنیهای مشترک با روسیه پشتیبانی میکنند. داراییهای اطلاعاتی، نظارتی و شناسایی نیز چند برابر شدهاند، بهطوری که نمونههای جنگ الکترونیکی J-16 و Y-9 به این نیرو پیوستهاند.
تغییراتی که در نیروی هوایی چین را متحول کرد
یکی از مهمترین تغییرات از سال ۲۰۰۷، ناشی از اصلاحات نظامی گستردهتری بود که در سالهای ۲۰۱۵–۲۰۱۶ انجام شد و نیروی هوایی را تحت فرماندهیهای عملیاتی سازماندهی مجدد کرد. داراییهای هوانوردی تاکتیکی به پنج فرماندهی منطقهای منتقل شدند، در حالی که مقر فرماندهی نیروی هوایی ارتش چین، اختیار بمبافکنها، هواپیماهای ترابری و نیروهای هوابرد را حفظ کرد. در سال ۲۰۲۳، اکثر یگانهای هوانوردی زمینی نیروی دریایی ارتش چین شامل جنگندهها، بمبافکنها، رادارها، و پایگاهها، به نیروی هوایی منتقل شدند که منجر به یکپارچهسازی مأموریتهای دفاع هوایی ساحلی و حمله دریایی چین شد.
این اقدامات مسئولیتهای نیروی هوایی ارتش چین را گسترش داده و اندازه آن را افزایش داده، در حالی که مأموریتها را تحت یک فرماندهی واحد همراستا ساخته است. این نیرو اکنون رهبری دفاع سرزمینی و دریایی را بر عهده دارد، بهطوری که بمبافکنها و جنگندهها بهطور منظم مأموریتهای دوربرد را بر فراز دریاهای جنوبی و شرقی چین انجام میدهند.
چین همچنین سیستمهای دفاع هوایی پیشرفتهای را بهکار گرفته است که HQ-9 برگرفته از S-300 روسی است و به تعداد زیادی تولید شده است. اگرچه نیروی هوایی ارتش آزادیبخش هنوز سیستمهای روسی S-400 را عملیاتی میکند، اما اکثر موجودی موشکهای زمین به هوای آن ساخت چین است.
همچنین پیشرفت در فناوری موتور، وابستگی به تأمینکنندگان روسی را کاهش داده، هرچند که این گذار تدریجی بوده است. پیشرفت در صنعت دفاعی چین، همراه با افزایش بودجهها، به نیروی هوایی ارتش آزادیبخش این امکان را داده که سیستمهای پیشرفته گرانقیمت را بدون کوچک شدن اندازه کلی نیرو خریداری کند.
هواپیماهای بدون سرنشین نیز به بخشی جداییناپذیر از این نیرو تبدیل شدهاند. نیروی هوایی ارتش چین اکنون هواپیماهای بدون سرنشین WZ-7 با ارتفاع پرواز بالا، BZK-005 و پهپادهای سری GJ با ارتفاع پرواز متوسط را عملیاتی کرده و استقرار پهپادهای رزمی برای مأموریتهای تهاجمی را آغاز نموده است.
برنامه آینده چین برای توانمندتر کردن نیروی هوایی خود
تصمیمات آینده احتمالاً حول محور ترکیب جنگندههای پیشرفته نسل ششم که اکنون در حال توسعه هستند، معرفی بمبافکن H-20 و توازن بین هواپیماهای پنهانکار گرانقیمت و پلتفرمهای قدیمیتر و ارزانتر خواهد بود. گسترش ناوگان پشتیبانی شامل تانکرها، هواپیماهای ترابری و هواپیماهای شناسایی و نظارتی، چالش دیگری است.
یک نیروی هوایی چینی کوچکتر اما بسیار پیشرفتهتر که قادر به بهکارگیری جنگندههای پنهانکار، بمبافکنهای حامل موشک و هواپیماهای پشتیبانی مدرن باشد، یک حریف کاملاً متفاوت از آن چیزی است که برنامهریزان ایالات متحده دو دهه پیش ارزیابی میکردند.
ارسال نظر