پرستویی: مسئولیت یعنی مقابل ظلم ایستادن
در روز ملی سینما، پرویز پرستویی از تجربیاتش در «شکارگاه» و «هزار و یک شب» گفت و با اشاره به سختی‌های فیلم‌برداری و محدودیت‌های تولید، سینمای ایران را به چالش کشید: «فیلم‌های کمدی فعلی، کپی‌برداری از گذشته‌اند و رکوردشکنی‌شان، فقط خبرسازی است.»
عصر ایران: پرویز پرستویی، بازیگر پیشکسوت سینمای ایران با بیش از ۵۶ سال سابقه، در گفت‌وگویی به مناسبت روز ملی سینما با روزنامه شرق، از بازگشتش به عرصه بازیگری پس از دوره‌ای از سکوت خودخواسته سخن گفت. او که رکورددار دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مرد جشنواره فجر است، نقش «میرعطا» در سریال «شکارگاه» به کارگردانی نیما جاویدی را نقطه عطفی در کارنامه‌اش توصیف کرد؛ نقشی که با سکوت و نگاه‌های پرمعنا، خشم، نفرت و عشق را منتقل می‌کند.
پرستویی توضیح داد که پیش از «شکارگاه»، قرار بود با جاویدی در فیلم «جنتلمن» و «سرخپوست» همکاری کند، اما به دلیل تعهدات و محدودیت‌ها، این فرصت‌ها از دست رفت. او با اشاره به خلق نقش بدون فیلمنامه کامل، گفت: «نیما قصه را دوخطی تعریف کرد و من بر اساس اعتماد به کارهای پیشینش، پذیرفتم. مثل زمانی که منوچهر محمدی فقط یک جمله از «مارمولک» گفت و من فوراً قرارداد بستم.»
بازگشت پرستویی همزمان با دو سریال نمایش خانگی است: «شکارگاه» که با بازخوردهای مثبت مخاطبان روبرو شد و «هزار و یک شب» (تولید مشترک ایران و ترکیه) که به زودی پخش می‌شود. او تأکید کرد: «بازیگری شغل نیست، جزء شرح وظایف من است. تا وقتی سالمم، کنار نمی‌روم.» اما این بازگشت را به انتخاب‌های دقیق نسبت داد: «چهار سال و نیم کار نکردم چون به خودم تعهد دارم؛ کار خوب را به پرکاری ترجیح می‌دهم و احترام به مخاطب، حرف اول است.»
در بخش دیگری از گفت‌وگو، پرستویی به سختی‌های تولید «شکارگاه» پرداخت: فیلم‌برداری فشرده در زمستان، عمارت مخروبه‌ای که با زحمت طراحان به فضایی دلنشین تبدیل شد، و سکانس‌های حذف‌شده به دلیل کمبود زمان. «اگر دو ماه بیشتر وقت داشتیم، نتیجه خیلی بهتر می‌شد. ما در اوج فشار کار کردیم، اما خدا را شکر، حق مطلب ادا شد.»
او با نگاهی انتقادی به سینمای فعلی ایران، فیلم‌های کمدی را «غیرجذاب و کپی‌برداری از فیلمفارسی‌های گذشته» خواند: «بیلوردهایشان حالم را بد می‌کند. اگر ۵۰۰ میلیارد بدهند، در یک پلانشان بازی نمی‌کنم. رکوردشکنی‌شان؟ مگر می‌شود رکورد «جدایی نادر از سیمین» را زد؟» پرستویی بر لزوم نقد رودررو آثار تأکید کرد و گفت: «توقع مخاطب بیشتر از اینهاست؛ در شرایطی که مردم با سیلی صورت‌شان را سرخ نگه می‌دارند، شأن‌شان این کارهاست؟»
دغدغه‌های اجتماعی پرستویی نیز برجسته بود. او از فعالیت در مناطق محروم و خیریه «حامی قلب‌های کوچک» گفت که به کودکان و زنان نیازمند کمک می‌کند: «جان‌بخشی به این آدم‌ها لذت‌بخشه، اما بعد از عمل، تغذیه و شرایط زندگی‌شان چی؟» با اشاره به بی‌عدالتی‌ها، مانند کتک زدن میوه‌فروشان خیابانی یا خروج سرمایه توسط افراد فاسد، افزود: «مسئولیت یعنی مقابل ظلم ایستادن، نه زدن با چوب به سر مردم. «شکارگاه» نماد وطن و ثروت ملیه؛ گنجی که برای دختران مملکت خرج می‌شه.»
پرستویی نسل جوان بازیگران را ستود اما هشدار داد: «تجربه و اخلاق حرفه‌ای مهمه. من با ۵۶ سال سابقه، هنوز بازیگر کامل نشدم.» او از همکاری با کارگردانان جوان مانند جاویدی و مصطفی کیایی ابراز رضایت کرد: «ازشون یاد می‌گیرم؛ دنبال تجربه‌ام، نه تکرار.» در پایان، به دلتنگی برای تئاتر اشاره کرد: «آخرین کارم حتماً تئاتر خواهد بود؛ نفس به نفس تماشاگر، لرزه به تنم می‌ندازه.»
ارسال نظر