جلال پور: دلواپسان نمی‌دانند چه کردند
رئیس اتاق بازرگانی در پست تلگرامی نوشت: روی سخنم با مخالفان برجام است. کاش می دانستند نقش آنها درمخالفت با برجام چه صدمه ای به فضای امید در فضای کسب وکار زد.
خبرآنلاین: رئیس اتاق بازرگانی در پست تلگرامی نوشت: روی سخنم با مخالفان برجام است. کاش می دانستند نقش آنها درمخالفت با برجام چه صدمه ای به فضای امید در فضای کسب وکار زد.
محسن جلال پور در یادداشت تلگرامی خود نوشت: برجام هم یک ساله شد.فصل دیگری از داستان پر ماجرای ما با غرب ورق خورد و حالا زمان آن رسیده که ببینیم عایدی ما از این فصل چه بوده است.
زمان زود می گذرد. از روزی که مشعوف توافق شدیم تا امروز بارها به این فکر کرده‌ام که چرا وقت ما صرف دعوای خوبی و بدی برجام شد به جای این که تلاش کنیم عایدی بیشتری از باز شدن فضا داشته‌باشیم.
این‌جا،آن‌جا و خیلی جاهای دیگر گفته بودم که " امتیاز ۵ یا ۹۵ برجام مهم نیست. مهم، فرصت‌طلبی و سهم‌خواهی ما از هر امکان ایجاد شده پس از برجام است". امروز اما وقتی به يكسال گذشته نگاه می‌کنم،می‌بینم در حوزه اقتصاد حتی از ۵ امتیاز فضاي پسا برجام هم بهره برداری نکرده‌ایم.
اگر باور داشته‌باشيم كه مشكل اصلي كشور،امروزمسئله قتصاد است و اگر بپذيريم كه خروج از رکود و رونق تولید و ایجاد اشتغال،هدف اصلی سیاست‌گذار است، آن‌گاه مفهوم زمان برای ما اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. برای اشتغال نیاز به رونق داریم و برای رونق نیاز به امید و انگیزه.
برجام می‌توانست موتور محرک انتظارات باشد و بذر امید و انگیزه در جامعه بکارد که کاشت اما با جوانه ها چه کرديم؟
اتاق‌ها در ایران و تشکل‌های بخش خصوصی با درك اين واقعیت، از همان روزهاي آغازین امضای برجام،احساس كردندكه وظيفه اصلي شان استفاده حداكثري ازاين فضابراي حل معضلات اقتصادي و رونق بخشي به اقتصاد و حركت به سمت افزايش اشتغال است و به همين جهت بدون نگاه به ديگرجوانب برجام، تلاش کردند در جامعه اميد و انگيزه بیافرینند.
در نشست‌ها، ملاقات‌ها و ديدارهاي داخلي و خارجي، سعی کردیم انتظارها را تعدیل کنیم و با تکیه بر ظرفیت های واقعی برجام،امید و انگیزه بیافرینیم.
نگاه ما این بود که برجام می‌تواند موتور محرک انگیزه آفرینی در دو سوی عرضه و تقاضا باشد و در سایه امنیت و آرامش برجام می‌شود سرمایه‌گذاری را تقویت کرد و تولید و بازار‌گشایی را هدف گرفت.تکاپوی ما همین بود و بس.
حالا یک‌سال از برجام گذشته است و ما دو گلایه داریم. گلایه اول از دولت عزیز است که حتی در این یک سال، چندان بندي از دست و پای بخش خصوصي باز نشد و آن‌جا که می‌توانست این پرنده را از قفس رها کند،نکرد. یک‌سال پس از برجام، هنوز فضای کسب وکار مساعد نیست و مشکلات زیادی پیش روی تولید و تجارت قرار دارد.
پس از دولت، روی سخنم با مخالفان برجام است.کاش مي دانستند نقش آنها درمخالفت با برجام چه صدمه اي به فضاي اميد در فضاي كسب وكار زد . همان‌ها که در یک‌سال گذشته تا توانستند بذر نا امیدی در جامعه پراکندند.کاش گروه‌های سیاسی در این شرایط حساس درک می کردند که برجام براي رونق بخشي اقتصاد ایران یک فرصت است و باید غنمیت شمریمش.
کاش یک سال،اختلاف های سیاسی کنار گذاشته می شد و همه حواس ها به منافع ملی جلب می شد.
به قول رئیس جمهور در اجلاس اقتصاد ايران درپساتحريم " سال‌های طولانی است که اقتصاد به سیاست یارانه می‌دهد،اكنون زمان آن رسيده كه سياست به اقتصاد یارانه بدهد"
آیا سیاست، زیر بار بدهکاری چند دهه گذشته به اقتصاد می رود؟
محسن جلال پور در یادداشت تلگرامی خود نوشت: برجام هم یک ساله شد.فصل دیگری از داستان پر ماجرای ما با غرب ورق خورد و حالا زمان آن رسیده که ببینیم عایدی ما از این فصل چه بوده است.
زمان زود می گذرد. از روزی که مشعوف توافق شدیم تا امروز بارها به این فکر کرده‌ام که چرا وقت ما صرف دعوای خوبی و بدی برجام شد به جای این که تلاش کنیم عایدی بیشتری از باز شدن فضا داشته‌باشیم.
این‌جا،آن‌جا و خیلی جاهای دیگر گفته بودم که " امتیاز ۵ یا ۹۵ برجام مهم نیست. مهم، فرصت‌طلبی و سهم‌خواهی ما از هر امکان ایجاد شده پس از برجام است". امروز اما وقتی به يكسال گذشته نگاه می‌کنم،می‌بینم در حوزه اقتصاد حتی از ۵ امتیاز فضاي پسا برجام هم بهره برداری نکرده‌ایم.
اگر باور داشته‌باشيم كه مشكل اصلي كشور،امروزمسئله قتصاد است و اگر بپذيريم كه خروج از رکود و رونق تولید و ایجاد اشتغال،هدف اصلی سیاست‌گذار است، آن‌گاه مفهوم زمان برای ما اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. برای اشتغال نیاز به رونق داریم و برای رونق نیاز به امید و انگیزه.
برجام می‌توانست موتور محرک انتظارات باشد و بذر امید و انگیزه در جامعه بکارد که کاشت اما با جوانه ها چه کرديم؟
اتاق‌ها در ایران و تشکل‌های بخش خصوصی با درك اين واقعیت، از همان روزهاي آغازین امضای برجام،احساس كردندكه وظيفه اصلي شان استفاده حداكثري ازاين فضابراي حل معضلات اقتصادي و رونق بخشي به اقتصاد و حركت به سمت افزايش اشتغال است و به همين جهت بدون نگاه به ديگرجوانب برجام، تلاش کردند در جامعه اميد و انگيزه بیافرینند.
در نشست‌ها، ملاقات‌ها و ديدارهاي داخلي و خارجي، سعی کردیم انتظارها را تعدیل کنیم و با تکیه بر ظرفیت های واقعی برجام،امید و انگیزه بیافرینیم.
نگاه ما این بود که برجام می‌تواند موتور محرک انگیزه آفرینی در دو سوی عرضه و تقاضا باشد و در سایه امنیت و آرامش برجام می‌شود سرمایه‌گذاری را تقویت کرد و تولید و بازار‌گشایی را هدف گرفت.تکاپوی ما همین بود و بس.
حالا یک‌سال از برجام گذشته است و ما دو گلایه داریم. گلایه اول از دولت عزیز است که حتی در این یک سال، چندان بندي از دست و پای بخش خصوصي باز نشد و آن‌جا که می‌توانست این پرنده را از قفس رها کند،نکرد. یک‌سال پس از برجام، هنوز فضای کسب وکار مساعد نیست و مشکلات زیادی پیش روی تولید و تجارت قرار دارد.
پس از دولت، روی سخنم با مخالفان برجام است.کاش مي دانستند نقش آنها درمخالفت با برجام چه صدمه اي به فضاي اميد در فضاي كسب وكار زد . همان‌ها که در یک‌سال گذشته تا توانستند بذر نا امیدی در جامعه پراکندند.کاش گروه‌های سیاسی در این شرایط حساس درک می کردند که برجام براي رونق بخشي اقتصاد ایران یک فرصت است و باید غنمیت شمریمش.
کاش یک سال،اختلاف های سیاسی کنار گذاشته می شد و همه حواس ها به منافع ملی جلب می شد.
به قول رئیس جمهور در اجلاس اقتصاد ايران درپساتحريم " سال‌های طولانی است که اقتصاد به سیاست یارانه می‌دهد،اكنون زمان آن رسيده كه سياست به اقتصاد یارانه بدهد"
آیا سیاست، زیر بار بدهکاری چند دهه گذشته به اقتصاد می رود؟
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
مثلا ما که با برجام مخالفت نکردیم چ خیری دیدیم؟ هان؟ فقط نیروگاهامون تعطیل شد دلتون خنک شد, هیچ گشایشی هم رخ نداد
من بگم.دل ماروخون کردن.فقیرترمون کردن
عمده دلواپسان جزو کاسبان تحریم هستند. چرا باید به رونق اقتصاد که نتیجه آن از بین رفتن منافع آنهاست کمک کنند؟