جلو زدن از برنامه با تحقق IPC
همزمان با هفته دولت در حالی که مسئولان سعی می‌کنند دستاوردهای دولت تدبیر و امید به ویژه در حوزه اقتصادی را تشریح کنند، مخالفان دولت تلاش دارند با بی اثر نشان دادن اقداماتی که انجام شده است.
روزنامه آرمان امروز- فریبا نهاوندی: همزمان با هفته دولت در حالی که مسئولان سعی می‌کنند دستاوردهای دولت تدبیر و امید به ویژه در حوزه اقتصادی را تشریح کنند، مخالفان دولت تلاش دارند با بی اثر نشان دادن اقداماتی که انجام شده است، دستاوردهای اقتصادی دولت را کتمان کنند و به ویژه با پافشاری بر این مساله که برجام نتوانسته گشایش اقتصادی به وجود آورد عنوان می کنند با ادامه یافتن رکود تحقق رشد پنج درصدی برای امسال و رشد هشت درصدی برای برنامه ششم امکان پذیر نیست.
این در حالی است که برنامه دولت کماکان همانند گذشته است و در حالی که برآورد‌ها نشان می دهد اقتصاد ایران از رکود خارج شده و در بهار امسال رشد ۴/۴ درصدی را تجربه کرده است، عنوان می‌شود تحقق رشد هشت درصدی منوط به جذب سرمایه گذاری خارجی است؛ موضوعی که دلواپسان نیز به آن اذعان دارند و در اقدامی عجیب سعی می کنند به مناسبت‌های مختلف برای این مساله مانع تراشی کنند و در حالی که خود را دلسوز رشد اقتصادی کشور می دانند عملا در این زمینه سنگ اندازی می کنند.
رشد اقتصادی با جذب سرمایه
روز گذشته وزیر صنعت، معدن و تجارت، رشد هشت درصدی اقتصادی را بدون جذب سرمایه خارجی غیرممکن دانست و گفت: «برای رسیدن به این هدف باید هر ساله به طور متوسط ۴۵ میلیارد دلار سرمایه خارجی جذب کنیم که از اجرایی شدن برجام تاکنون یک میلیارد و ۶۰۰ میلیون دلار سرمایه خارجی تعهد شده است.» این اظهارات محمد رضا نعمت زاده بدون تحلیل و در صورتی که ارتباط بین بخش‌های مختلف در نظر گرفته نشود، شاید نشان دهنده این باشد که حرف مخالفان دولت درست است و دولت تدبیر و امید عملا نتوانسته برای تحقق رشد هشت درصدی ریل گذاری کند.
با وجود این، واکاوی رفتار دلواپسان در ماه‌های اخیر در مورد مسائل مختلف نشان دهنده این واقعیت است که آنها مفر‌هایی را که دولت برای جذب سرمایه گذاری خارجی و رشد اقتصادی در نظر گرفته است، می شناسند و در اقداماتی غرض ورزانه سعی در مسدود کردن این مفر‌ها دارند. در ماه‌های اخیر چندین تعبیر مانند دلواپسان ایرباس، دلواپسان بوئینگ، دلواپسان سوئیفت و ... همگی با پیشوند «دلواپسان» جعل شده است. در این میان و در هفته‌های اخیر شاهد اوج‌گیری فعالیت «دلواپسان IPC» بوده‌ایم.
آن‌طور که مدیرعامل شرکت ملی نفت روز گذشته اعلام کرده است اولین مناقصه قراردادهای جدید نفتی در هفته آخر مهر برگزار می‌شود. علی کاردر با اشاره به مزیت شرکت ملی نفت در بخش جذب منابع نسبت به دیگر سازمان ها و ارگان‌ها گفته است: «شرکت ملی نفت جزو EPCF است که یک مزیت دارد و آن اینکه کل منابع مالی که وارد کشور می‌شود توسط ECهای بین‌المللی شکل می‌گیرد، اما در قراردادهای نفتی از منابع جدید نیز استفاده می‌شود، به این معنا که منابع ورودی سرمایه‌گذاری خارجی برای بخش نفت و گاز افزون بر منابع EC است.
بنابراین جای امیدواری است که بتوانیم منابع جدیدی در حوزه نفت جذب کنیم.» قراردادهای جدید نفتی که با وجود حضور وزیر نفت در مجلس و قانع شدن نمایندگان از توضیحات او همچنان محل بحث و مناقشه است، یکی از اصلی‌ترین ابزارهای دولت برای جذب سرمایه‌گذاری خارجی و تحقق رشد هشت درصدی است. وزیر نفت جذب ۲۵ میلیارد دلار سرمایه از طریق IPC را پیش بینی کرده است، در حالی‌که در جریان کنفرانس رونمایی از قراردادهای جدید نفتی مطرح شده بود که تا ۵۰ میلیارد دلار نیز ظرفیت جذب سرمایه خارجی داریم.
اگر این اعداد مطرح شده را در کنار اعدادی که وزیر صنعت، معدن و تجارت اعلام کرده قرار دهیم به این نتیجه می‌رسیم که تحقق قراردادهای جدید نفتی بی شک ما را به رشد اقتصادی هشت درصد می‌رساند. با وجود این، نباید تصور کرد تنها چاره ما همین قرارداد‌ها هستند و به عبارتی دیگر این‌طور نیست که دولت تمامی تخم مرغ‌های خود را در سبد «برجام نفتی» گذاشته باشد. به صورت کلی و با وجود اینکه در دوران رکود نفتی به سر می‌بریم، همچنان نفت نقشی تعیین کننده در اقتصاد ما ایفا می‌کند. در سال‌های اخیر تلاش شده است تا از وابستگی اقتصاد ایران به نفت کاسته شود.
با وجود این، چنین مساله‌ای منافاتی با افزایش تولید و صادرات نفت ندارد، چرا که افزایش درآمد‌های نفتی می‌تواند تامین مالی پروژه‌های عمرانی و شتاب‌بخشی به امر توسعه را تضمین کند. بر این اساس است که وزیر نفت و دیگر مسئولان دولتی یکی از مهم‌ترین دستاوردهای برجام را تسهیل تولید و صادرات نفت می دانند. بیژن زنگنه با بیان اینکه برجام یک موفقیت بزرگ سیاسی بود، می‌گوید: کسانی که می‌خواستند با تحریم های ظالمانه صادرات ما را صفر کنند و پیش از تحریم‌ها نیز تلاش می‌کردند تا قیمت نفت را به پایین ترین میزان خود برسانند، نتوانستند به چنین چیزی دست پیدا کنند و ما توانستیم تولید و صادرات نفت را افزایش دهیم و به آنچه می‌خواستیم دست پیدا کنیم.
او درباره آنچه در ارتباط با برجام به صورت مستقیم به وزارت نفت برمی‌گردد، عنوان می‌کند: ما توانستیم در پسابرجام با سرعت غیرقابل باوری، تولید نفت خودمان را یک میلیون بشکه افزایش دهیم و در چهار ماه تولیدات خودمان را از ۷/۲ میلیون بشکه به ۸/۳ میلیون بشکه برسانیم. همچنین میزان صادرات نفت به همراه میعانات گازی را به بالای ۵/۲ میلیون بشکه رساندیم که این مساله یک حرکت بزرگ و یکی از دستاوردهای ما در پسابرجام بود. زنگنه تصریح می‌کند: در دوران تحریم‌ها به پول‌ها دسترسی نداشتیم و برای دسترسی به پول مقدار نفت کمی که صادر می‌کردیم، با بالای ۱۰ درصد ریزش پول فروش نفت مواجه می‌شدیم. همچنین برای آنکه بتوانیم پولی را به کسی که می‌خواستیم برسانیم، باید هزینه می‌کردیم اما اکنون به موقع به پولمان دسترسی داریم و در پسابرجام این مشکل حل شده است.
این در حالی است که برنامه دولت کماکان همانند گذشته است و در حالی که برآورد‌ها نشان می دهد اقتصاد ایران از رکود خارج شده و در بهار امسال رشد ۴/۴ درصدی را تجربه کرده است، عنوان می‌شود تحقق رشد هشت درصدی منوط به جذب سرمایه گذاری خارجی است؛ موضوعی که دلواپسان نیز به آن اذعان دارند و در اقدامی عجیب سعی می کنند به مناسبت‌های مختلف برای این مساله مانع تراشی کنند و در حالی که خود را دلسوز رشد اقتصادی کشور می دانند عملا در این زمینه سنگ اندازی می کنند.
رشد اقتصادی با جذب سرمایه
روز گذشته وزیر صنعت، معدن و تجارت، رشد هشت درصدی اقتصادی را بدون جذب سرمایه خارجی غیرممکن دانست و گفت: «برای رسیدن به این هدف باید هر ساله به طور متوسط ۴۵ میلیارد دلار سرمایه خارجی جذب کنیم که از اجرایی شدن برجام تاکنون یک میلیارد و ۶۰۰ میلیون دلار سرمایه خارجی تعهد شده است.» این اظهارات محمد رضا نعمت زاده بدون تحلیل و در صورتی که ارتباط بین بخش‌های مختلف در نظر گرفته نشود، شاید نشان دهنده این باشد که حرف مخالفان دولت درست است و دولت تدبیر و امید عملا نتوانسته برای تحقق رشد هشت درصدی ریل گذاری کند.
با وجود این، واکاوی رفتار دلواپسان در ماه‌های اخیر در مورد مسائل مختلف نشان دهنده این واقعیت است که آنها مفر‌هایی را که دولت برای جذب سرمایه گذاری خارجی و رشد اقتصادی در نظر گرفته است، می شناسند و در اقداماتی غرض ورزانه سعی در مسدود کردن این مفر‌ها دارند. در ماه‌های اخیر چندین تعبیر مانند دلواپسان ایرباس، دلواپسان بوئینگ، دلواپسان سوئیفت و ... همگی با پیشوند «دلواپسان» جعل شده است. در این میان و در هفته‌های اخیر شاهد اوج‌گیری فعالیت «دلواپسان IPC» بوده‌ایم.
آن‌طور که مدیرعامل شرکت ملی نفت روز گذشته اعلام کرده است اولین مناقصه قراردادهای جدید نفتی در هفته آخر مهر برگزار می‌شود. علی کاردر با اشاره به مزیت شرکت ملی نفت در بخش جذب منابع نسبت به دیگر سازمان ها و ارگان‌ها گفته است: «شرکت ملی نفت جزو EPCF است که یک مزیت دارد و آن اینکه کل منابع مالی که وارد کشور می‌شود توسط ECهای بین‌المللی شکل می‌گیرد، اما در قراردادهای نفتی از منابع جدید نیز استفاده می‌شود، به این معنا که منابع ورودی سرمایه‌گذاری خارجی برای بخش نفت و گاز افزون بر منابع EC است.
بنابراین جای امیدواری است که بتوانیم منابع جدیدی در حوزه نفت جذب کنیم.» قراردادهای جدید نفتی که با وجود حضور وزیر نفت در مجلس و قانع شدن نمایندگان از توضیحات او همچنان محل بحث و مناقشه است، یکی از اصلی‌ترین ابزارهای دولت برای جذب سرمایه‌گذاری خارجی و تحقق رشد هشت درصدی است. وزیر نفت جذب ۲۵ میلیارد دلار سرمایه از طریق IPC را پیش بینی کرده است، در حالی‌که در جریان کنفرانس رونمایی از قراردادهای جدید نفتی مطرح شده بود که تا ۵۰ میلیارد دلار نیز ظرفیت جذب سرمایه خارجی داریم.
اگر این اعداد مطرح شده را در کنار اعدادی که وزیر صنعت، معدن و تجارت اعلام کرده قرار دهیم به این نتیجه می‌رسیم که تحقق قراردادهای جدید نفتی بی شک ما را به رشد اقتصادی هشت درصد می‌رساند. با وجود این، نباید تصور کرد تنها چاره ما همین قرارداد‌ها هستند و به عبارتی دیگر این‌طور نیست که دولت تمامی تخم مرغ‌های خود را در سبد «برجام نفتی» گذاشته باشد. به صورت کلی و با وجود اینکه در دوران رکود نفتی به سر می‌بریم، همچنان نفت نقشی تعیین کننده در اقتصاد ما ایفا می‌کند. در سال‌های اخیر تلاش شده است تا از وابستگی اقتصاد ایران به نفت کاسته شود.
با وجود این، چنین مساله‌ای منافاتی با افزایش تولید و صادرات نفت ندارد، چرا که افزایش درآمد‌های نفتی می‌تواند تامین مالی پروژه‌های عمرانی و شتاب‌بخشی به امر توسعه را تضمین کند. بر این اساس است که وزیر نفت و دیگر مسئولان دولتی یکی از مهم‌ترین دستاوردهای برجام را تسهیل تولید و صادرات نفت می دانند. بیژن زنگنه با بیان اینکه برجام یک موفقیت بزرگ سیاسی بود، می‌گوید: کسانی که می‌خواستند با تحریم های ظالمانه صادرات ما را صفر کنند و پیش از تحریم‌ها نیز تلاش می‌کردند تا قیمت نفت را به پایین ترین میزان خود برسانند، نتوانستند به چنین چیزی دست پیدا کنند و ما توانستیم تولید و صادرات نفت را افزایش دهیم و به آنچه می‌خواستیم دست پیدا کنیم.
او درباره آنچه در ارتباط با برجام به صورت مستقیم به وزارت نفت برمی‌گردد، عنوان می‌کند: ما توانستیم در پسابرجام با سرعت غیرقابل باوری، تولید نفت خودمان را یک میلیون بشکه افزایش دهیم و در چهار ماه تولیدات خودمان را از ۷/۲ میلیون بشکه به ۸/۳ میلیون بشکه برسانیم. همچنین میزان صادرات نفت به همراه میعانات گازی را به بالای ۵/۲ میلیون بشکه رساندیم که این مساله یک حرکت بزرگ و یکی از دستاوردهای ما در پسابرجام بود. زنگنه تصریح می‌کند: در دوران تحریم‌ها به پول‌ها دسترسی نداشتیم و برای دسترسی به پول مقدار نفت کمی که صادر می‌کردیم، با بالای ۱۰ درصد ریزش پول فروش نفت مواجه می‌شدیم. همچنین برای آنکه بتوانیم پولی را به کسی که می‌خواستیم برسانیم، باید هزینه می‌کردیم اما اکنون به موقع به پولمان دسترسی داریم و در پسابرجام این مشکل حل شده است.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر