انتخابی به تلاش کشتی‌گیران جان بخشید
رقابت‌های انتخابی، کلیدواژه اغلب یادداشت‌های این روزهای کشتی است. همچنین پُرتکرارترین کلمه در مباحث کارشناسی رسانه‌های دیداری، شنیداری، مکتوب و شبکه‌های اجتماعی است.
روزنامه اعتماد نوشت: یک: رقابت‌های انتخابی، کلیدواژه اغلب یادداشت‌های این روزهای کشتی است. همچنین پُرتکرارترین کلمه در مباحث کارشناسی رسانه‌های دیداری، شنیداری، مکتوب و شبکه‌های اجتماعی است. هر چه زمان انتخابی مرحله نهایی در روز نوزدهم تیر ماه نزدیک‌تر می‌شد، همه آرزومندانه چشم به آمدنش دوخته بودند تا از هوای خوش‌عطر آن استنشاق کنند. حضور پرشور عاشقان کشتی از سراسر کشور در مسابقات هیجان تازه آفرید و چشم‌ها را خیره کرد. مردم در تک‌تک ثانیه‌های این انتظار فرساینده لحظه‌شماری کردند تا از تماشای نبردهای زیبا، جذاب و مهیج سیراب شوند. در این میان حدس و استدلال‌هایی درمورد ترکیب برگزیده مورد تبادل‌نظر قرار گرفت. کدام کشتی‌گیر مسافر بلگراد خواهد شد؟ کدام یک به بازی‌های اسلامی در قونیه رهسپار می‌شود؟ و پرسش‌های دیگری که همه آنها علامت سوال‌هایی برای علاقه‌مندان این عرصه به حساب می‌آمد.
دو: با انتخاب علیرضا دبیر به عنوان رییس فدراسیون کشتی، یکی از اهداف وی تثبیت چرخه فرآیند انتخابی برای شناخت کشتی‌گیران اعزامی به رقابت‌های المپیک و جهانی بود. حالا می‌توان گفت پیاده‌سازی این موضوع برای کشتی آزاد و آنچه که برای معرفی شایسته‌ترین‌ها مشاهد شد، قابل قبول واقع گردیده. انتخابی آزاد توانسته در رشد و شکوفایی و زدودن حاشیه‌ها نقش موثری ایفا کند. اما همین مساله برای کشتی فرنگی همچنان طبق سال‌های گذشته همراه با یک معادله چند مجهولی نشان داده می‌شود که هم مخالف دارد و هم موافق؛ مخالفان ساختارگرا و موافقان نتیجه‌محور. این روش تسلسل برای برنامه‌ریزی کشتی‌گیران آزار‌دهنده است که هر سال انتظاری بیهوده و تکراری، کام آنها را به تلخی می‌کشاند. به نظر می‌رسد تصمیم‌گیرندگان آن با یک نگرش خاص و با بارزترین وجه ممکن عدالت‌محوری و ارزش‌گذاری را به اضمحلال می‌برند تا کسی متوجه نمایش آنها نشود. به نظر می‌آید برای هدف ترسیم شده عزم و تدبیری از سوی ریاست فدراسیون وجود ندارد.
سه: یکی از مسائلی که همواره پس از پایان برگزاری یک آوردگاه مورد توجه قرار می‌گیرد، کیفیت برگزاری رقابت‌‌هاست. در بحث فنی نبردها مردم نظاره‌گر آمیزه‌ای از لذت و شکوه بودند که ممکن است تا مدتی ذهن را از فعالیت عادی باز دارد. اما پس از کشتی حسن یزدانی مقابل علیرضا کریمی در وزن ۸۶ کیلوگرم تماشاگران منتظر فرصتی بودند تا ابتهاج کوچک خود را بر بالین تکیه‌گاه آرامش -همان ستاره پُرفروغ کشتی کشور- بگذارند تا اندکی از درد و رنج‌های آنها برای چند ساعتی کاهش یابد و قلب‌های محزون‌شان از مسرت لبریز گردد. این مساله تأمل‌برانگیز برای چندین دقیقه روی تشک باعث بی‌نظمی عجیبی شد که حتی بعد از اتمام رقابت‌ها در محل استراحت کشتی‌گیران ادامه پیدا کرد. مساله که با هیچ متر و معیاری قابل تفسیر نیست. این روز تا سال‌ها فراموش نخواهد شد و همه درباره آن می‌گویند و می‌نویسند. همیشه پیدا کردن مقصر راحت‌ترین کار است ولی کسی به درستی نمی‌داند تقصیر و اشکال از کجا سرچشمه گرفت. یکی انگشت اتهام به سمت فدراسیون کشتی نشانه می‌گیرد، دیگری وزارت ورزش را محکوم می‌کند و برخی مردم را مقصر می‌دانند. واقعیت این است که از ظاهر مساله نمی‌توان به واقعیت پی برد و همیشه رنگ رخساره خبر از سرّ درون نمی‌دهد.
ارسال نظر