«کیک استارتر» معادلات صنعت بازی را به هم خواهد ریخت

کیک استارتر به معنای ساده:

یک تیر و دو نشان:

حس مالکیت یک دلاری:

Pillars of Eternity

- استودیو «آبسیدن» (Obsidian) طی خبری اعلام کرد که قصد ساخت یک بازی نقش آفرینی کلاسیک برای کامپیوتر های شخصی را دارد، از آن دست بازی های که سال هاست به فراموشی سپرده شده اند. همین خبر کافی بود تا خیل عظیمی از کاربران رایانه های شخصی، به کیک استارتر هجوم برند و طی مدتی کوتاه، نزدیک به چهار میلیون دلار سرمایه برای ساخت این بازی فراهم کنند. ماحصل این کار، عرضه یکی از بهترین بازی های نقش آفرینی ایزومتریک بود که هم مورد اقبال منتقدان قرار گرفت و هم پی سی بازهای کهنه کار را شاد کرد.

Wasteland II

- برایان فارگو سال ها تلاش کرد تا امتیاز بازی ویست لند را از «اکترونیک آرتز» بخرد. اما وقتی به این مهم دست یافت، ناشری نبود که روی بازی اش سرمایه گذاری کند، تا این که کیک استارتر سر راهش سبز شد. بسیاری از دوستداران قدیمی فال آوت و آن عده محدودی که قسمت اول ویست لند را بازی کردند و البته هنوز هم بازی کن هستند حاضر شدند تا برای این بازی سر کیسه را شل کرده و نزدیک به سه میلیون دلار برای ساختش پول جمع کنند در پایان ویست لند ۲ به اثری پر فروش تبدیل و حتی نسخه کنسولی آن هم روانه بازار شد.

Elite Dangerous

این بازی ها ی کیک استاری مورد توجه مخاطبان قرار گرفتند:

برندگان و بازندگان

Red Ash

- «کیجی اینافونه» طی سال های گذشته، چوب حراج به شهرت و اعتبارش زد و به قولی از طلا، کاه گرفت. او نمونه بارز سازنده ای است که به هیچ وجه از سیاست ها و مفهوم کیک استارتر سر در نمی آورد. این بازی به عنوان دنباله معنوی سری «Legend Mega Man» معرفی شد، اما نتوانست به مبلغ مورد نظرش دست یابد. جالب این که «Mighty No.۹» پروژه دیگر اینافونه که بودجه اش با موفقیت در کیک استارتر تامین شد نیز هنگام عرضه نمرات بسیار بدی دریافت کرد. البته اینافونه هنوز پروژه های فروانی در دست دارد که «ریکور» (بازی انحصاری مایروسافت) یکی از آن هاست.

Shadow of the Eternals

- زندگی «دنیس دایک» (Denis Dyack) را به باید به دو برهه تقسیم کرد. قبل از عرضه «Too Human» و بعد از آن. پیش از عرضه بازی مذکور که البته آن قدر ها هم بد نبود دایک و تیمش آثاری همچون «Blood Omen» را خلق کرده بودند. با این حال دو بازی بعدی تیم سازنده، با نقد های تند و تیزی رو به رو شد و مدتی بعد از آن هم استودیو دایک به کار خود پایان داد. «the Eternals Shadow of»(SotE) در حقیقت دنباله معنوی Eternal Darkness محسوب می شد؛ تنها عنوان بزرگسالانه و ترسناک نینتندو که مخاطبان علاقه ای به دنباله اش نشان ندارند.

Lore

شکست این پروژه بیش از آن که ناراحت کننده باشد، مضحک بود. عنوانی که قرار بود به یک نقش آفرینی سخت و با کیفیت مانند «دارک سولز» بدل شود، اما کیفیت ویدئو و عکس هایش به قدری بد و ضعیف بود که تنها دو درصد از بودجه مورد نیاز سازندگانش را تامین کرد. مشکل اصلی این جا بود که «Lore» قصد جلب نظر کاربران دشوار پسند نقش آفرینی های کلاسیکی همچون «دیابلو» را داشت؛ کاربرانی که به هیچ وجه گول چنین تبلیغاتی را نمی خوردند.

شنمو 3:

- هزینه ساخت دو قسمت اول سری بازی «شنمو» در مجموع به 100 میلیون دلار رسید و از این حیث تا سال ها رکورد پرهزینه ترین بازی تاریخ در دستان مجموعه مذکور بود. اما برای تامین بودجه قسمت سوم سازنده دست به دامن سایت کیک استارتر شد؛ بودجه ای نسبت به قبل بسیار کم شده و هزینه های ساخت پایین آمده هر چند استفاده از موتور گرافیکی قدرت بالای «آنریل انجین 4» باعث شده تا مخطبان به این بازی شدیدا امید داشته باشند.

الیت ۴: