گفتگو به بهانه سریال شوق پرواز
کوروش تهامی و عشق نقش منفی
متولد ۴ اردیبهشت، ۱۳۵۰ است. آرزوی کودکی اش این بود که دکتر شود تا بتواند مادربزرگ مریضش را خوب کند؛ پیرزنی که کوروش از کودکی به او وابسته بوده. اما تحصیل در دوره دبیرستان، نظرش را عوض می کند و بین دوراهی بی ربط به هم می ماند؛ خلبانی یا بازیگری!
متولد ۴ اردیبهشت، ۱۳۵۰ است. آرزوی کودکی اش این بود که دکتر شود تا بتواند مادربزرگ مریضش را خوب کند؛ پیرزنی که کوروش از کودکی به او وابسته بوده. اما تحصیل در دوره دبیرستان، نظرش را عوض می کند و بین دوراهی بی ربط به هم می ماند؛ خلبانی یا بازیگری! دانشگاه در رشته تئاتر قبول می شود، به دانشگاه هنر می رود و همین موضوع راهش را برای همیشه عوض می کند؛ او باید بازیگر شود و این راهی است که انتخاب کرده.
کوروش تهامی اکنون در چهل سالگی قرار دارد؛ سنی که از آن به عنوان شروع دوره پختگی یاد می کنند. او که به بازیگر پرکاری در سینما و تلویزیون بدل شده در کارنامه اش نقش های ریز و درشتی را بازی کرده اما به نظر می رسد که هنوز این فهرست به پختگی کامل نرسیده.
تهامی را که قبلا در سریال هایی چون «زیر تیغ»، «مریم مقدس»، «شکار» و فیلم های «به رنگ ارغوان»، «ساحره» و «شراره» دیده ایم یا خواهیم دید، حالا قرار است نقشی مهم را در سریال شوق پرواز بازی کند. سریالی که اگرچه چند قسمت بیشتر از آن پخش نشده اما مخاطب های تلویزیون را جلب کرده؛ شاید به خاطر حضور سوپراستارهایش و شاید هم به خاطر موضوع جذابش که به داستان زندگی شهید بابایی می پردازد.
*در سال های اخیر خیلی پرکار شده اید. این مسئله به خواسته خودتان برمی گردد یا پیشنهاداتی که در این زمینه دارید؟
من هنوز هم وسواس هایم را برای انتخاب کار دارم و حتی در حال حاضر، این سختگیری ها بیش تر هم شده است. به هر حال، همیشه سعی می کنم بین گزینه هایی که دارم، بهترین را انتخاب کنم. خدا را شکر در این سال ها، با پیشنهادات خوبی هم رو به رو بوده ام. یعنی این طور نبوده که به خاطر این وسواس ها بیکار بمانم. البته باید بگویم که خیلی دغدغه دیده شدن و زیاد بازی کردن را ندارم. پس مسما کارهایی که انتخاب می کنم باید هم برایم بار مثبت داشته باشند و هم از لحاظ فضا و قصه در نهایت روی مخاطب هم اثر بگذارند.
*اما قبول کنید که امسال سال پرکاری داشته اید؛ چه در سینما، چه در تلویزیون.
بله. متاسفانه یا خوشبختانه بعضی از کارهای من که مربوط به ۶ یا ۷ سال گذشته بوده، همه با هم در یک زمان پخش و یا اکران شدند؛ مثل فیلم های شبانه، نسل جادویی، به رنگ ارغوان و... برای همین هم است که این ذهنیت درمورد من به وجود آمده.
*قبول دارید که الان فیلمنامه های ما آن قدر ضعیف هستند که باید بین بد و بدتر یکی را انتخاب کرد؟
بله! متاسفانه از این مشکلات در سینما و تلویزیون ما وجود دارد؛ درحالی که فیلمنامه یکی از ارکان مهم ساخت یک اثر هنری محسوب می شود، خیلی از افراد با ضعف فیلمنامه و مشکلات ساختاری آن خیلی راحت برخورد می کنند و انگار نه انگار! البته این موضوع می تواند دلایل زیادی داشته باشد مثلا این که در کشورهای دیگر، فیلم نامه نویس یک تیم باتجربه در اختیار دارد که همه آنها به لحاظ مادی تامین می شوند و بودجه خوبی هم در اختیار آنها قرار می گیرد و نتیجه فیلمنامه ای می شود با ساختار خوب و حساب شده، اما در ایران این طور نیست. فیلمنامه نویسان چون بودجه کافی ندارند، با عجله می نویسند و دو ماهه کار را تحویل می دهند تا بتوانند کارهای بیشتری بنویسند و پول بیشتری هم بگیرند. در حالی که در کشورهای اروپایی و آمریکایی، فیلمنامه نویسان به اندازه کافی فرصت فیلم دیدن و فرصت مطالعه کردن دارند. برای همین هم نوشتن یک فیلمنامه در آن جا بین ۸ ماه تا ۱ سال طول می کشد.
*به خودتان چه نمره ای می دهید؟ در این سال ها پخته تر شده اید یا نه؟
به هر حال اولین بازخوردها را نسبت به نقش هایم، خودم دریافت می کنم. از این نظر، هیچ گاه نمی توانم به خودم دروغ بگویم. حتی اگر مخاطبانم از کارم تعریف کنند باز خودم می دانم که ممکن است تا حدی کارم ایراد داشته باشد.
*یعنی از بعضی نقش هایتان ناراضی هستید؟
بله! اما خیلی زیاد نیستند. گاهی پس از دیدن بعضی از نقش ها، با خودم فکر کرده ام ای کاش روی فلان دیالوگم تاکید بیشتری می گذاشتم و یا فلان سکانس را طور دیگری بازی می کردم. البته تمام این مسئله تنها به بازیگر برنمی گردد، چون بازیگر در نهایت باید خودش را دست کارگردان بسپارد و نظر کارگردان سهم زیادی در اجرای یک نقش دارد.
*آن قسمتی که به خودتان ربط دارد را چطور می سازید؟
سعی می کنم قبل از کار، تمرین زیادی در خانه داشته باشم، بخصوص درمورد سکانس های سنگین، حتما این کار ار انجام می دهم و به نوعی دیالوگ ها را مال خودم می کنم. حتی ممکن است گاهی اوقات به خاطر بهتر درآمدن نقش، ارتباطم را با دیگران کمتر کنم و بیشتر سعی کنم با آن شخصیت تازه زندگی کنم.
*چه شد که در سریال شوق پرواز بازی کردید؟
از طرف یکی از دوستانم برای بازی در این سریال دعوت به همکاری شدم. بازی در این سریال خیلی خاص بود، چون زمان قصه اش، خیلی از ما دور نیست و قرار بود راجع به زندگی شهیدی صحبت کنیم که همه او را می شناسند.
*اولین گزینه برای نقش مسعود بودید؟
دقیقا نمی دانم. به هر حال، من زمان حال سریال را بازی می کنم، به عبارت دیگر داستان در فضای جدید با شکی که مسعود نسبت به لیلی پیدا می کند، آغاز می شود، برای همین هم بازی ام در این سریال نزدیک به ۵ ماه طول کشید و این زمان زیادی برای بازی در یک سریال است.
*نگاه یدالله صمدی را به عنوان کارگردان شوق پرواز چه قدر می شناختید؟
من از آقای صمدی تنها یک فیلم سینمایی دیده بودم به اسم «آپارتمان شماره ۱۳» که خیلی قدیمی است و در آن بازیگرانی مثل علیرضا خمسه و مرحوم جمشید اسماعیل خانی بازی کرده بودند. ضمنا قرار بود در سریال «شهر آشوب» با ایشان همکاری داشته باشم که به دلایلی این امر میسر نشد و بالاخره موفق شدم در این سریال با ایشان همکاری کنم.
*خودتان تحقیقی درمورد قصه و فضای این کار داشتید؟
در ابتدای کارمان به همراه اعضای گروه با خانواده این شخصیت بزرگوار دیدار داشتیم و همین طور خود کارگردان هم توضیحاتی را به من دادند که بسیار برایم راهگشا بود. هرچه از بازی در نقش مسعود می بینید مربوط به همین روابط می شود.
*ستاره بودن مهم تر است یا ستاره ماندن؟
به هر حال در کار ما شهرت و محبوبیت وجود دارد و چه بهتر است که آدم محبوب باشد و برای همیشه ستاره باقی بماند؛ مثل مرحوم شکیبایی یا آقای عزت الله انتظامی.
*چرا اکثرا نقش های منفی بازی می کنید؟
چون متاسفانه کارگردانان و تهیه کنندگان ما قدرت ریسک پایینی دارند. اگر من بازیگر، در یک نقش جواب بدهم، نقش های دیگرم هم در همان مسیر تعریف خواهد شد. به هر حال خودم هم دوست دارم در نقش های منفی بازی کنم و فکر می کنم بازی در این گونه نقش ها به مراتب سخت تر است. چون باید متفاوت از آن چیزی که واقعا خودت هستی بازی کنی و از این نظر، انرژی بیشتری هم باید صرف شود.
*بعد از شوق پرواز شما را در کجا خواهیم دید؟
در فیلم «بدون خداحافظی» که به زندگی رضا صادقی می پردازد به کارگردانی احمد امینی بازی کرده ام.
منبع: مجله یکشنبه
کوروش تهامی اکنون در چهل سالگی قرار دارد؛ سنی که از آن به عنوان شروع دوره پختگی یاد می کنند. او که به بازیگر پرکاری در سینما و تلویزیون بدل شده در کارنامه اش نقش های ریز و درشتی را بازی کرده اما به نظر می رسد که هنوز این فهرست به پختگی کامل نرسیده.
تهامی را که قبلا در سریال هایی چون «زیر تیغ»، «مریم مقدس»، «شکار» و فیلم های «به رنگ ارغوان»، «ساحره» و «شراره» دیده ایم یا خواهیم دید، حالا قرار است نقشی مهم را در سریال شوق پرواز بازی کند. سریالی که اگرچه چند قسمت بیشتر از آن پخش نشده اما مخاطب های تلویزیون را جلب کرده؛ شاید به خاطر حضور سوپراستارهایش و شاید هم به خاطر موضوع جذابش که به داستان زندگی شهید بابایی می پردازد.
*در سال های اخیر خیلی پرکار شده اید. این مسئله به خواسته خودتان برمی گردد یا پیشنهاداتی که در این زمینه دارید؟
من هنوز هم وسواس هایم را برای انتخاب کار دارم و حتی در حال حاضر، این سختگیری ها بیش تر هم شده است. به هر حال، همیشه سعی می کنم بین گزینه هایی که دارم، بهترین را انتخاب کنم. خدا را شکر در این سال ها، با پیشنهادات خوبی هم رو به رو بوده ام. یعنی این طور نبوده که به خاطر این وسواس ها بیکار بمانم. البته باید بگویم که خیلی دغدغه دیده شدن و زیاد بازی کردن را ندارم. پس مسما کارهایی که انتخاب می کنم باید هم برایم بار مثبت داشته باشند و هم از لحاظ فضا و قصه در نهایت روی مخاطب هم اثر بگذارند.
*اما قبول کنید که امسال سال پرکاری داشته اید؛ چه در سینما، چه در تلویزیون.
بله. متاسفانه یا خوشبختانه بعضی از کارهای من که مربوط به ۶ یا ۷ سال گذشته بوده، همه با هم در یک زمان پخش و یا اکران شدند؛ مثل فیلم های شبانه، نسل جادویی، به رنگ ارغوان و... برای همین هم است که این ذهنیت درمورد من به وجود آمده.
*قبول دارید که الان فیلمنامه های ما آن قدر ضعیف هستند که باید بین بد و بدتر یکی را انتخاب کرد؟
بله! متاسفانه از این مشکلات در سینما و تلویزیون ما وجود دارد؛ درحالی که فیلمنامه یکی از ارکان مهم ساخت یک اثر هنری محسوب می شود، خیلی از افراد با ضعف فیلمنامه و مشکلات ساختاری آن خیلی راحت برخورد می کنند و انگار نه انگار! البته این موضوع می تواند دلایل زیادی داشته باشد مثلا این که در کشورهای دیگر، فیلم نامه نویس یک تیم باتجربه در اختیار دارد که همه آنها به لحاظ مادی تامین می شوند و بودجه خوبی هم در اختیار آنها قرار می گیرد و نتیجه فیلمنامه ای می شود با ساختار خوب و حساب شده، اما در ایران این طور نیست. فیلمنامه نویسان چون بودجه کافی ندارند، با عجله می نویسند و دو ماهه کار را تحویل می دهند تا بتوانند کارهای بیشتری بنویسند و پول بیشتری هم بگیرند. در حالی که در کشورهای اروپایی و آمریکایی، فیلمنامه نویسان به اندازه کافی فرصت فیلم دیدن و فرصت مطالعه کردن دارند. برای همین هم نوشتن یک فیلمنامه در آن جا بین ۸ ماه تا ۱ سال طول می کشد.
*به خودتان چه نمره ای می دهید؟ در این سال ها پخته تر شده اید یا نه؟
به هر حال اولین بازخوردها را نسبت به نقش هایم، خودم دریافت می کنم. از این نظر، هیچ گاه نمی توانم به خودم دروغ بگویم. حتی اگر مخاطبانم از کارم تعریف کنند باز خودم می دانم که ممکن است تا حدی کارم ایراد داشته باشد.
*یعنی از بعضی نقش هایتان ناراضی هستید؟
بله! اما خیلی زیاد نیستند. گاهی پس از دیدن بعضی از نقش ها، با خودم فکر کرده ام ای کاش روی فلان دیالوگم تاکید بیشتری می گذاشتم و یا فلان سکانس را طور دیگری بازی می کردم. البته تمام این مسئله تنها به بازیگر برنمی گردد، چون بازیگر در نهایت باید خودش را دست کارگردان بسپارد و نظر کارگردان سهم زیادی در اجرای یک نقش دارد.
*آن قسمتی که به خودتان ربط دارد را چطور می سازید؟
سعی می کنم قبل از کار، تمرین زیادی در خانه داشته باشم، بخصوص درمورد سکانس های سنگین، حتما این کار ار انجام می دهم و به نوعی دیالوگ ها را مال خودم می کنم. حتی ممکن است گاهی اوقات به خاطر بهتر درآمدن نقش، ارتباطم را با دیگران کمتر کنم و بیشتر سعی کنم با آن شخصیت تازه زندگی کنم.
*چه شد که در سریال شوق پرواز بازی کردید؟
از طرف یکی از دوستانم برای بازی در این سریال دعوت به همکاری شدم. بازی در این سریال خیلی خاص بود، چون زمان قصه اش، خیلی از ما دور نیست و قرار بود راجع به زندگی شهیدی صحبت کنیم که همه او را می شناسند.
*اولین گزینه برای نقش مسعود بودید؟
دقیقا نمی دانم. به هر حال، من زمان حال سریال را بازی می کنم، به عبارت دیگر داستان در فضای جدید با شکی که مسعود نسبت به لیلی پیدا می کند، آغاز می شود، برای همین هم بازی ام در این سریال نزدیک به ۵ ماه طول کشید و این زمان زیادی برای بازی در یک سریال است.
*نگاه یدالله صمدی را به عنوان کارگردان شوق پرواز چه قدر می شناختید؟
من از آقای صمدی تنها یک فیلم سینمایی دیده بودم به اسم «آپارتمان شماره ۱۳» که خیلی قدیمی است و در آن بازیگرانی مثل علیرضا خمسه و مرحوم جمشید اسماعیل خانی بازی کرده بودند. ضمنا قرار بود در سریال «شهر آشوب» با ایشان همکاری داشته باشم که به دلایلی این امر میسر نشد و بالاخره موفق شدم در این سریال با ایشان همکاری کنم.
*خودتان تحقیقی درمورد قصه و فضای این کار داشتید؟
در ابتدای کارمان به همراه اعضای گروه با خانواده این شخصیت بزرگوار دیدار داشتیم و همین طور خود کارگردان هم توضیحاتی را به من دادند که بسیار برایم راهگشا بود. هرچه از بازی در نقش مسعود می بینید مربوط به همین روابط می شود.
*ستاره بودن مهم تر است یا ستاره ماندن؟
به هر حال در کار ما شهرت و محبوبیت وجود دارد و چه بهتر است که آدم محبوب باشد و برای همیشه ستاره باقی بماند؛ مثل مرحوم شکیبایی یا آقای عزت الله انتظامی.
*چرا اکثرا نقش های منفی بازی می کنید؟
چون متاسفانه کارگردانان و تهیه کنندگان ما قدرت ریسک پایینی دارند. اگر من بازیگر، در یک نقش جواب بدهم، نقش های دیگرم هم در همان مسیر تعریف خواهد شد. به هر حال خودم هم دوست دارم در نقش های منفی بازی کنم و فکر می کنم بازی در این گونه نقش ها به مراتب سخت تر است. چون باید متفاوت از آن چیزی که واقعا خودت هستی بازی کنی و از این نظر، انرژی بیشتری هم باید صرف شود.
*بعد از شوق پرواز شما را در کجا خواهیم دید؟
در فیلم «بدون خداحافظی» که به زندگی رضا صادقی می پردازد به کارگردانی احمد امینی بازی کرده ام.
منبع: مجله یکشنبه
باز نشر: مجله اینترنتی Bartarinha.ir
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر