پیشنهادهای فرهنگی آخر هفته

برترین ها - ایمان عبدلی:

نمایش خانگی: فیلم «من» به کارگردانی سهیل بیرقی به شبکه نمایش خانگی آمده.فیلمی که باید با اله مان های حسی به آن نزدیک شد و خیلی در شاقول روایت و فیلمنامه به آن نگاه نکرد. «من» ایراداتی در روابط علی و منطق داستانی دارد، اما در مجموع سرگرم کننده و خوش ساخت است. در حقیقت فیلم پرتره ای است از داستان یک زن به نام «آذر» با بازی لیلا حاتمی که از خلاف هر چه که فکرش را کنید انجام می دهد.

حاتمی در این نقش ابعاد دیگری از توانایی هایش را به نمایش می گذارد، در کنار امیر جدیدی و بهنوش بختیاری که هر دو در سطح قابل قبولی ایفای نقش کرده اند. «من» انتخاب مناسبی برای خرید و تماشاست اگر که فقر داستانش را تحمل کنید، می توانید از کنایه ها و مزه های فیلم هم حظ ببرید به هر حال فیلم جزو محبوب های بخش «نگاه نو» جشنواره سال قبل بود.

کیوسک: روزنامه «قانون» بعد از دوره ای توقیف به کیوسک ها برگشته. در روزگار عسرت روزنامه های ایرانی و در حالی که آن ها آشکارا از سایت ها و خبرگزاری عقب افتاده اند، «قانون» جزو معدود روزنامه هایی است که به معنای واقعی کلمه تولید کننده است و گزارش های اختصاصی دارد. «قانون» در سری جدید تعداد صفحات طنز را افزایش داده ، صفحاتی را هم مختص به کودکان دارد. در واقع هویت این روزنامه از دو جهت بی همتاست؛ صفحات پر شمار طنز و صفحات کودکان. گفت و گوهای خواندنی در حوزه سیاست و توجه ویژه به محیط زیست از بخش های فکر شده این جریده است. ضمن این که «قانون» گزارش های حقوقی و اجتماعی افشاگرانه ای هم دارد. شاید تنها نقا ط ضعف این روزنامه فرهنگ و هنر و حوادث است، البته بخش ورزشی هم در سطحی قابل قبول ارائه می شود.

خورجین: «او» ساخته پائول ورهوون کارگردان صاحب نام هلندی از جمله آثار تمجید شده امسال است. فیلمی که در رقابت با «فروشنده» فرهادی برای کسب اسکار بهترین فیلم خارجی قرار دارد. فلیم نگاه تازه و عجیبی به مساله ی سکس دارد.عجیب تا حدی که بعضی لحظات فیلم را نمی توانید قبول کنید. داستان با سکانس تجاوز شروع می شود با پرداختی دردناک و در عین حال گیرا و در ادامه ما با روایت زنی آشنا می شویم که هدایت طراحی یک بازی کامپیوتری را دارد، بازی ای که به کاربران امکان ارضای امیال می دهد و در زندگی زن هم با فضای متناظر مواجهیم. زنی که چند بار مورد تجاوز قرار می گیرد و پدری داشته که روزی مرتکب چند قتل رقت انگیز شده، فیلم کلی حرف دارد و از آن دست آثاری است که باید چند بار تماشایش کرد تا در درک و دریافت لایه های پنهانش موفق باشیم. تجربه تماشای «او» نه که اتفاقی دلچسب و آرام کننده باشد اما تجربه دنیای جدیدی است.

اکران (ضد پیشنهاد): «هفت ماهگی» اثر هاتف علیمردانی از جمله آثاری بود که در جشنواره سال پیش خواهان زیاد داشت مردم به دلیل آن چه که در «کوچه بی نام» دیده بودند منتظر اثر جدید علیمردانی بودند، اما «هفت ماهگی» خیلی ضعیف تر از حد انتظار بود. حالا اکرانش هم اتفاق ویژه ای نیست کلی شخصیت سر درگم و با ستاره های اسم و رسم داری که همگی بد بازی کرده اند و اصلا مشخص نیست چگونه این همه بازی بد در یک جا جمع شده، حامد بهداد و باران کوثری زن و شوهر اصلی داستان هستند بهدا با هانیه توسلی ارتباط پنهانی دار و در حال خیانت است از طرفی پگاه آهنگرانی از همسرش جدا شده در حال تلکه او می باشد پگاه خواهر بهداد است و با احمد مهرانفر ارتباط پنهانی دارد. مهرانفر در مغازه بهداد کار می کند، بازی های ضعیف گریم های اغراق شده داستان پر از خیانت که درنیامده خلاصه که نبینید.

تماشاخانه: نمایش «در» کاری از شهاب مهربان در تماشاخانه ارغنون در حال اجراست نمایشی بی ادعا از گروهی درس خوانده تئاتر که با الهام از کارهای تاگاتا کریستی ساختاری معمایی و جنایی در روایت تزریق کرده اند و با میزانسن متناسب با حال و هوای کار داستانی را تعریف می کنند که همه در آن در جایگاه متهم قرار می گیرند. «در» شروع کوبنده ای دارد و روایتی که تو در تودر پیش می رود با «در» هایی که در دکور به کار رفته، لایه هایی پنهانی از شخصیت آدم های معمولی و ملموس را پیش روی مخاطب می گذارد. انقدر ملموس که گاه خودمان را جای کاراکترها می بینیم. دیدن نمایش های این چنینی تماشای یک حال خوب است. البته میشد از حجم شوخی های اروتیک کار کم کرد و بر محتوا افزود اما چه کسی است که نداند همان شوخی ها هم اگر نباشد خیل ها نسبت به نمایش سمپات نمی شوند.

آلبوم: مجموعه «راهه» برای همنوازی سنتور در ۹ بخش تصنیف شده است. علی بهرامی فرد نوازنده ی سنتوری که پیش از این «ز بعد ما» را منتشر کرده بود در این آلبوم قطعات شگفت انگیزی مثل » «حریر» را عرضه کرده کارهایی که ذهن را به هر جایی می کشاند و پروازتان می دهد. از ویژگی‌های این مجموعه، استفاده از ساز‌های با گستره صوتی و صدادهی نامتعارف در کنار رویکردی متفاوت به موسیقی نواحی ایران است. حتی اگر گمان می کنید به موسیقی سنتی علاقه ندارید و یا تحمل شنیدن قطعات بدون کلان را ندارید شجاعت به خرج دهید و این آلبوم را بشنوید پشیمان نمی شوید.

کتاب: «مردی با کبوتر» اثر رومن گاری با ترجمه لیلی گلستان کتاب کم حجمی است که ادبیات انتقادی و سیاسی دارد. داستان کابوی جوانی است که در مقر سازمان ملل پنهان شده تا صدای شکایتش را نسبت به نارسایی های این سازمان جهانی برساند. کتابی که در پلات و شخصیت خیلی چشمگیر نیست، خصوصا نسبت به دیگر کارهای رومن گاری نظیر: «خداحافظ گری کوپر» اما در هر صورت رومن گاری موفق شده داستانش را پیش ببرد و با مطالعه این کتاب بهتر در می یابید که چگونه یک نویسنده قدرتمند می تواند داستانی نه چندان جذاب را به خوبی روایت کند.

بریده ای از کتاب: «مردم که همیشه گیرنده بوده اند، فقط مانده که بگویی: آزادی، برابری، برادری. فورا با این حرف به سویت می آیند، دل ها در مشت و آن وقت می توانی همه شان را جمع کنی»