درباره سعید، به یاد کریم

ایران ورزشی: کمتر بازیکنی را می‌توان در سطح بین‌المللی پیدا کرد که چند ماه دور از تمرین باشد اما در زمین بهترین بازی ممکن را به نمایش بگذارد. سعید عزت‌اللهی اما مقابل ازبکستان، اگر نگوییم بهترین اما یکی از موثرترین بازیکنان تیم ملی بود. هافبکی مقتدر که نقش یک لیدر را در زمین به خوبی ایفا کرد و نشان داد اصرار کی‌روش به استفاده از او بیهوده نیست.

عزت‌اللهی فصل ۲۰۱۸-۲۰۱۷ را با آمکار به پایان رساند. تیمی نه چندان مشهور در فوتبال روسیه که البته با تلاش عزت‌اللهی و سایر بازیکنانش در لیگ برتر روسیه ماند و پروژه بقا را با موفقیت به پایان رساند. بعد از پایان فصل، سعید طبق قراردادی که با روستوف داشت باید به این تیم برمی‌گشت و شاگرد والری کارپین مشهور می‌شد. مربی جوانی که فصل قبل روستوف را از منطقه سقوط نجات داد و مدیران باشگاه نیز رأی به ادامه همکاری با او دادند.

روستوف و کارپین، سعید را می‌خواستند و برای استفاده از او برنامه‌های ویژه‌ای نیز تدارک دیدند. برنامه‌هایی چون افزایش مبلغ قرارداد و البته استفاده بیشتر در ترکیب. عزت‌اللهی اما این شروط را نپذیرفت، چون می‌خواست روسیه را ترک کند و به لیگی بهتر و معتبرتر برود. به همین دلیل هافبک شماره شش تیم ملی مذاکره با تیم‌هایی از بلژیک، ایتالیا، آلمان و انگلیس را آغاز کرد و البته در همه این روزها دور از تمرین و مسابقه بود.

سعید تا یک‌قدمی پوشیدن پیراهن استانداردلیژ و بروژ در لیگ بلژیک پیش رفت اما انتقال او، درست در لحظات پایانی منتفی شد. روستوف و این دو باشگاه بر سر مبلغ رضایت‌نامه به توافق نرسیدند و این مسئله باعث شد تا سعید روزهای سختی را در نقل و انتقالات تابستانی سپری کند. روزهای بدون تیم، آن هم رد شرایطی که جام جهانی سپری شده و اغلب بازیکنان با باشگاه‌های جدید خود در اردو به‌سر می‌بردند.

عزت‌اللهی وقتی دید با تیم‌های بلژیکی به توافق نرسیده، برای حضور در تمرین روستوف به روسیه رفت. او دو جلسه کنار سایر بازیکنان این تیم تمرین کرد، چون قرارداد داشت و به این باشگاه متعهد بود. پیشنهاد ردینگ در همین روزها به دست سعید رسید. او خیلی زود با باشگاه انگلیسی و برای امضای قراردادی قرضی و به مدت یک فصل به توافق رسید و سپس به ایران برگشت تا در اردوی تیم ملی شرکت کند.

هافبک جدید ردینگ، تنها با انجام دو جلسه تمرین با روستوف-در طول 3 ماه- پا به پای بازیکنان تیم ملی تلاش کرد و البته طبق پیش‌بینی‌ها در ترکیب ثابت ایران در تاشکند قرار گرفت. عزت‌اللهی مقابل ازبکستان، آماده و پرصلابت نشان داد. همان هافبکی که کی‌روش انتظارش را داشت. سعید با وجود حضور امید ابراهیمی، آزادی عمل داشت تا به تمام نقاط زمین سر بزند و بیشتر از قبل به محوطه جریمه حریف نزدیک شود.

نتیجه این آزادی عمل، حضور سعید در هجده قدم حریف و شوتی بود که او زد و به ترابی رسید تا تک گل پیروزی تیم ملی ایران ثبت شود. عزت‌اللهی که پیشتر او را فقط کمی جلوتر از مدافعان و به عنوان یک هافبک دفاعی صرف دیده بودیم، ثابت کرد که می‌تواند نقش یک هافبک محوری را نیز به بهترین شکل ممکن انجام بدهد.

سعید اگر قدر خودش را بداند و در ردینگ هم توانایی‌هایش را به نمایش بگذارد، از حالا می‌توانیم پیش‌بینی کنیم که او در انگلیس بماند و به تیم‌های مطرح‌تر نیز منتقل شود. هافبک 21 ساله‌ای که پخته تر از سن خود بازی می‌کند و ما را کم کم یاد ستاره‌ای به نام کریم باقری می‌اندازد. بازیکنی که در دوره 15 ساله فوتبالش، با اختلاف بهترین هافبک میانی فوتبال ایران بود.

الگوی سعید عزت‌اللهی، همین کریم باقری است. او می‌خواهد برای فوتبال ایران یکی مثل او شود. سبک بازی و استایل‌شان کمی شبیه است اما سعید باید بیشتر تلاش کند، بیشتر شوت بزند تا به سطح باقری برسد. هر چند کی‌روش او را به عنوان یک هافبک میانی مقتدر قبول دارد و این بهترین و مهم‌ترین اتفاق برای عزت‌اللهی است.