میکائلا، مبارزی که قبلِ نبرد، مانیکور و پدیکور می‌کند
میکائلا مایر عادت دارد مردم را غافلگیر کند. او در ۱۲ سالگی عضو یک بند متال دخترانه شد و اولین اجرایش را با گیتار بیس در لس‌آنجلس انجام داد. او تا سن ۱۵ سالگی به سراسر امریکا سفر کرد.
روزنامه اعتماد: میکائلا مایر عادت دارد مردم را غافلگیر کند. او در ۱۲ سالگی عضو یک بند متال دخترانه شد و اولین اجرایش را با گیتار بیس در لس‌آنجلس انجام داد. او تا سن ۱۵ سالگی به سراسر امریکا سفر کرد.
دختر اهل کالیفرنیا حالا یکی از مبارزان زن پیشرو در جهان است و پیوندی جدانشدنی با آل میچل مربی ۷۷ ساله خود دارد. او قهرمان سازمان‌های IBF و WBO در super-featherweight است. او در نوامبر گذشته در لاس‌وگاس آخرین تصورات اشتباه و خسته‌کننده درباره بوکس زنان را از بین برد. در مسابقه‌ای که مایر و مایوا هامادوچه نبردی وحشیانه به راه انداختند. مبارزه‌ای که جزو سه مبارزه برتر سال گذشته هم در بخش مردان و هم در بخش زنان نام گرفت.
قهرمان جهان توضیح می‌دهد که قبل از مقابله با آتش خشم هامادوچه برای مانیکور و پدیکور رفته بود. مایر با لبخند تعریف می‌کند: «من همیشه این کار را قبل از مبارزاتم انجام می‌دهم. ناخن‌هایم را به رنگ لباسم در می‌آورم. با ناخن‌های انگشت‌های پا هم همین کار را می‌کنم.»
گرچه لاک براق مایر زیر دستکش بوکس پنهان شد. زمانی که نمی‌خواست مقابل ضربات متوالی حریف ذره‌ای عقب‌نشینی کند. مایر می‌گوید: «من هیچ‌وقت در مبارزه آن‌قدر آرام نبودم. با این حال توانستم سرعت کار را کاهش بدهم ولی وقتی حریف تعداد ضرباتش را افزایش داد کار سخت شد. مردم معمولا زیر این فشار گیج می‌شوند اما مربی من مرا با دستان داخل جیب به مبارزه می‌فرستاد. او از زمانی که من حرفه‌ای شدم این کار را انجام داده زیرا می‌دانست بالاخره روزی با دختری مانند هامادوچه مبارزه خواهم کرد.»
آیا این مبارزه یک بار و برای همیشه تصورات مربوط به بوکس زنان را تغییر داد؟ مایر می‌گوید: «البته! هر مبارزه‌ای که کردم این‌طور بوده. اما آن مبارزه به خصوص مهم‌تر به نظر می‌رسد زیرا در سطح بزرگ‌تری برگزار شد. کم‌کم ما در حال تغییر تصور مردم از مبارزات زنان هستیم.»
ماه پیش رو ماه بزرگی برای بوکس زنان خواهد بود. مسابقات مهمی برگزار می‌شود که یکی از آنها در مدیسون اسکوئر گاردن نیویورک است. مایر امیدوار است با برنده آن مسابقه دیدار کند. «این یک موقعیت برد برد برای من است. زیرا مبارزه با کتی تیلور فوق‌العاده خواهد بود. همچنین مبارزه با آماندا سرانو هم بسیار مهم است. بنابراین رویارویی با برنده این مسابقه رویای من است.»
مایر باید برای مقابله با تیلور یا سرانو وزن خود را بالا ببرد. «من در وزن سبک در بهترین حالت خود هستم زیرا در وزن ۱۳۵ پوند به‌طور طبیعی قوی‌ترم. با این حال برای مبارزه با آنها آماده‌ام.»
هوش و کاریزمای مایر در خارج از رینگ به اندازه داخل رینگ قابل توجه است. او بچه زودرس بوده و همچنین مشکلاتی با مادرش که به الکل و مواد مخدر اعتیاد پیدا کرده بود داشته. مایر مسیر سختی برای رسیدن به این نقطه طی کرده است. او می‌گوید از ده سالگی شروع به نواختن موسیقی کرده است و در سن ۱۲ سالگی با جا زدن خود به عنوان یک دختر بزرگ‌تر به یک بند موسیقی پیوسته است.
مایر دوست داشت در یک گروه موسیقی حضور داشته باشد اما در دومین تور امریکا به دلیل مشکلاتی که با پارتنرش پیدا کرد از آنجا بیرون زد. می‌گوید از سن ۱۵ سالگی تا ۱۷ و نیم‌سالگی خانه را برای پدرش مثل جهنم کرده بود. مایر تعریف می‌کند: «پدرم حضانت ما را به عهده گرفت. صبح زود قبل از بیدار شدن ما می‌رفت سر کار و تا شب خانه نمی‌آمد. هیچ‌کس مرا راهی مدرسه نمی‌کرد. خواهرانم خودشان می‌رفتند اما من نمی‌رفتم مدرسه. می‌رفتم خانه دوست پسرم و باهم سیگار می‌کشیدیم. هر کار دلم می‌خواست می‌کردم. همان کارهایی که بچه‌های بد می‌کردند. اما آن زمان بود که بوکس را یپدا کردم. آن زمان بود که با خودم گفتم من دیگر به این مسیر بی‌معنی ادامه نمی‌دهم. می‌خواهم موفق باشم. می‌خواهم در چیزی خوب باشم.»
مایر تعریف می‌کند چون نوجوان مشکل‌داری بوده پدرش از اینکه او برود بوکس کار کند خوشحال شده. آل میچل را پدرش برای او پیدا کرده است. میچل در آن زمان در غم از دست دادن یکی از نزدیکانش بود و وضع مالی خوبی نداشت. بنابراین مایر را پذیرفت و با توجه به اینکه بوکس وارد رشته‌های المپیکی زنان شده بود تصور کرد مایر می‌تواند به المپیک برود. مایر تعریف می‌کند تمام موفقیت‌هایش را مدیون میچل است و برای ادای احترام به مربی خود حروف اول نام و نام خانوادگی او را روی دستش تتو کرده است.
مایر از مبارزه با هامادوچه دستمزد خوبی گرفته است و بخش زیادی از آن را به مربی خود داده. مایر می‌گوید: «من خیلی روی بوکس تمرکز کردم. من یک آدم افراطی هستم بنابراین به بوکس نیاز داشتم. مربی در این جاه‌طلبی به من کمک می‌کند.» وقتی از مایر پرسیده می‌شود آیا می‌تواند تمام این جاه‌طلبی را در یک جمله خلاصه کند، به بالا چشم می‌دوزد، لبخند می‌زند و می‌گوید: «من می‌خواهم بهترین مبارز زن دنیا باشم.»
نظر کاربران
خودنما و توجه طلب .ورزششون هم در حد خودشونه .هر چی فمنیستها خودشونو خفه کنند که برابری؛ زن و مرد برابر نیستند چون متفاوتند.ورزش مردها واقعیه
اگر خانومید که واقعا احمقی و ضعیف.حتما نشستی دستتو دراز کردی مرده دلش بسوزه یه پولی بندازه جلوت و چیزی از عزت نفس و استقلال و پیشرفت یک زن نمیدونی.و اگز مردید که از دسته مردای ایرانی هستی که فکر میکنی زنان دنیا هم اینقد ضعیفن که مثل اینجا بزنی تو سرشون.تونسته رفته و مسابقه داده و جز بهترین مسابقات مردان و زنان بوده.اینو دیگه شما تعیین نمیکنی.جامعه بین الملل تعیین کرده.
البته به یک مورد و یک زن نمیشه تعمیم به کل زنان داد . اگر بقیه مسابقات بوکس زنان هم کیفیتش به پای بوکس مردان رسید اون وقت این ذهنیت خود به خود تغییر میکنه ولی با هیاهو و رسانه و دروغ و فمنیست بازی تغییر نمیکنه.
تموم شد؟؟
خیلی تاثیر گذار بود