حالا دوست نداشتن علیرضا دبیر کار خیلی سختی است

برترین‌ها: دائم تسبیح می‌چرخاند، خیلی‌ها او را اهل زد و بند می‌دانند، به آمریکا رفت و آمد دارد، در همین روزها ویدیویی از او درآمده که او را در حال نزاع با بک خبرنگار غربت‌نشین نشان می‌دهد، به شکل افراطی دوست دارد دین‌دار و متشرع به نظر بیاید، پکیج شخصیتی که از خودش در رسانه‌ها نمایش می‌دهد شاید مطلوب بخش‌هایی از جامعه نیست، اما منصفانه که بخواهیم قضاوت کنیم او در کار خودش موفق بوده است، این قهرمانی‌های اخیر را شاید بیشتر از هر کس باید به پاس کسی نوشت که شاید بعضی‌ها دوستش ندارند اما کارش را بلد است.

ارزش‌های گران‌قیمت علیرضا دبیر

عبدالجواد موسوی در هم‌میهن می‌نویسد: شاید من هم تظاهرات او را به‌ظواهر شرعی، چندان نپسندم اما به‌قول همین جماعت ورزشی: این ظاهر‌سازی‌ها چیزی از ارزش‌های ورزشی او کم نمی‌کند. اگر او درکنار این تظاهر نتایج خوبی در کشتی به‌دست نمی‌آورد، ایراد گرفتن به او ناموجه نبود. درآن‌صورت اگر می‌گفتیم، دبیر صلاحیت تکیه‌زدن بر کرسی ریاست فدراسیون کشتی را ندارد و صرفاً به‌دلیل نمایش چهره‌ای مذهبی از خود توانسته ‌است به این جایگاه برسد، حرف‌مان چندان بی‌ربط هم نبود. اما دبیر کاری کرد که از عهده هرکسی برنمی‌آید. به شهادت همه همکارانش، او توانسته ‌بهترین امکانات را برای کشتی‌گیران فراهم آورد.

او توانسته تیم را از حاشیه‌های رایج و فرسایشی، دور ‌نگاه دارد. او توانسته توجه بسیاری از مدیران و مسئولان را به کشتی جلب کند و از این طریق تسهیلات فراوانی برای اهل کشتی به‌دست بیاورد. او توانسته مشکلات خانوادگی بسیاری از کشتی‌گیرانش را حل کند تا آن‌ها با خاطری آسوده بتوانند در مسابقات قهرمانی شرکت کنند. این‌ همه را نادیده‌گرفتن آن‌هم به این بهانه که دبیر پیراهنش را روی شلوار می‌اندازد یا چرا اینقدر تسبیح‌اش بلند است یا اینکه چرا ریش‌اش را اصلاح نمی‌کند، بسیار احمقانه است.

کسانی که چنین حرف‌های ابلهانه‌ای را بر زبان می‌آورند، همان‌هایی‌اند که معترض‌اند چرا فلان مدیر لایق را فقط به این دلیل که ظواهر شرعی را رعایت نمی‌کرد از کار برکنار کرده‌اند. اگر آن‌کار غلط است - که قطعاً غلط است- اینکه بگوییم فلانی را فقط به این دلیل که به ظواهر شرعی بسیار اهمیت می‌دهد کنار بگذارید هم غلط است. نمی‌دانم چرا دارم درباره یک‌چیز بسیار بدیهی و منطقی اینقدر توضیح می‌دهم. شاید به‌دلیل این‌که روزگار ما روزگار فراموشی همین بدیهیات است. روزگاری است که صدای افراطی‌ها و تفریطی‌ها بیش از هروقت دیگری بلند است.

تحول در زیرساخت‌ها و امکانات

یکی از برجسته‌ترین اقدامات علیرضا دبیر، تجهیز فدراسیون کشتی به‌روزترین امکانات ممکن بوده است. او با نگاهی دقیق به زیرساخت‌های ورزشی، توانست فدراسیونی را که تا پیش از آن درگیر کمبودهای جدی بود، به کامل‌ترین و مدرن‌ترین فدراسیون ورزشی کشور تبدیل کند. تجهیز کمپ تیم‌های ملی، ارتقای امکانات بدنسازی و پزشکی، ساخت سالن‌های تمرین اختصاصی در تهران و شهرستان‌ها، تنها بخشی از این اقدامات است.

افزایش سطح معیشتی کشتی‌گیران

در دوره دبیر، مسئله معیشت قهرمانان هیچ‌گاه نادیده گرفته نشد. او با پیگیری‌های مداوم، بالاترین سطح دستمزد و پاداش را برای مدال‌آوران المپیک، جهانی و آسیایی فراهم کرد. این امر نه‌تنها موجب حفظ انگیزه قهرمانان شد، بلکه الگویی برای سایر فدراسیون‌ها در نحوه حمایت از ورزشکاران شده است. شاید بتوان به جرات گفت که کشتی‌گیران در هیچ دوره‌ای تا به این اندازه به لحاظ مالی پشتوانه قدرتمندی نداشتند. او هم در المپیک و هم در سایر مسابقات چنان این تیم را به لحاظ مالی قوی بسته که حالا نتایج در زاگرب خود گویای همه چیز است.

دایره نفوذ گسترده

اما دبیر شاید چیز را در ورزش ایران زنده کرده که کمتر کسی به آن می‌اندیشد. داشتن کرسی در فیلا (فدراسیون جهانی کشتی) و شورای کشتی آسیا حالا باعث شده ایران کمتر در مسابقات بین المللی به لحاظ داوری متضرر شود. او مجدانه در کنار زمین با رئیس تشک و مقامات فیلا در ارتباط است؛ از سویی دیگر با توجه به پست سابق خود در شورای شهر از دایره نفوذ گسترده‌ای برخوردار است و تمام این ابزارها را در جهت اعتلای کشتی به کار گرفته است. نتیجه تاریخی در زاگرب را بیش از همه می‌توان به پای علیرضا دبیری نوشت که بعضی‌ها چندان دوستش ندارند.