فقط وعده می‌فروشی آقای قلعه‌نویی
در حالی که نگرانی‌های زیادی در مورد نحوه آماده‌سازی ایران برای جام جهانی ۲۰۲۶ وجود دارد و تیم ملی نتوانسته با تیم‌های مطرح و بزرگ بازی دوستانه داشته باشد، ناکامی در تورنمنت چهارجانبه العین نگرانی‌ها را بیشتر هم کرد.
روزنامه قدس: ایران در دو بازی فیفادی نوامبر دو نتیجه صفر-صفر در ۹۰ دقیقه برابر کیپ‌ورد و ازبکستان ثبت کرد و در پنالتی‌ها مغلوب تیم فابیو کاناوارو شد. حالا امیر قلعه‌نویی ادعا می‌کند این دو تا بازی دستاوردهای خیلی خوبی برای ما داشت.« من اصلاً فنی کاری ندارم! نقاط ضعف و قوت را به ما نشان داد. ما در این تورنمنت پیش از اینکه قرعه‌کشی جام جهانی انجام شود آمدیم شبیه‌سازی انجام دادیم.ما باید با حساب و کتاب در جام جهانی جلو برویم و حداقل چهار امتیاز بگیریم که فکر می‌کنم بیشتر از چهار امتیاز می‌گیریم. این حرف من سند می‌شود.»
اظهارات اخیر امیر قلعه‌نویی، سرمربی تیم ملی درباره اینکه «در جام جهانی کاری می‌کنیم یک هفته کشور تعطیل شود»بار دیگر بحث‌هایی جدی درباره شیوه مدیریت و بیان او برانگیخته است. حتی در خوشبینانه‌ترین رؤیاپردازی‌ها نیز قهرمانی در جام جهانی، هر چند افتخاری بزرگ به معنای تعطیلی یک‌هفته‌ای کشور نیست و چنین سخنی بیش از آنکه نشانی از اعتماد به نفس باشد، نوعی اغراق و شکاف در محاسبه واقعیات فوتبال ایران را نشان می‌دهد. در فضای حرفه‌ای، مربیان ملی معمولاً با احتیاط و بر پایه تحلیل‌های واقعی سخن می‌گویند؛ به خصوص هنگامی که تیمشان حتی برابر ازبکستانی که در سید چهار فیفا قرار دارد هم به برتری نرسیده است.
این دست اظهارات در عمل به نوعی «وعده‌فروشی» تعبیر می‌شود؛ تلاشی برای حفظ فضای حمایتی در مقطعی که آینده قلعه‌نویی در تیم ملی مبهم‌تر از همیشه است. ۱۴ آذر—روز قرعه‌کشی جام جهانی—عملاً روزی سرنوشت‌ساز برای او خواهد بود؛ روزی که پس از مشخص شدن مسیر احتمالی ایران، فدراسیون فوتبال ناگزیر است درباره ادامه همکاری یا تغییر کادر فنی تصمیم‌گیری کند. سردرگمی برخی تصمیم‌گیران نیز این ابهام را پررنگ‌تر کرده؛ افرادی که نه حمایت قاطع از سرمربی دارند و نه برنامه مشخصی برای دوران پس از او ارائه کرده‌اند.
اما مسئله تنها یک وعده اغراق‌آمیز نیست. چالش مهم‌تر، کاهش اقتدار سرمربی در محیط تیم ملی است؛ جایی که برخی بازیکنان با نفوذ بیش از حد، عرصه را از کنترل کادر فنی خارج کرده‌اند. رفتارها و واکنش‌های اخیر نشان می‌دهد فاصله احترام‌آمیز میان جایگاه بازیکن و مربی در تیم ملی کمرنگ شده و تصمیماتی که باید فنی و از سوی کادر باشد، گاه تحت تأثیر چهره‌های سرشناس تیم قرار می‌گیرد.این وضعیت برای هر مربی خطرناک است؛ چراکه تیم ملی بیش از هر چیز به انضباط، سلسله مراتب و اقتدار نیاز دارد. تیمی که پیش از ورود به بزرگ‌ترین تورنمنت فوتبال جهان با چنین آشفتگی‌های رفتاری روبه‌رو است، به سختی می‌تواند انتظار موفقیت داشته باشد.
مجموعه این عوامل، نگرانی‌ها درباره آینده تیم ملی را تشدید کرده است. رسانه‌ها نیز که پس از سخنان اخیر سرمربی نقدهای تندی مطرح کرده‌اند، بازتاب‌دهنده بخشی از نگرانی عمومی هستند. در چنین شرایطی، تیم ملی نیازمند صداقت، آرامش و مدیریت حرفه‌ای است، نه شعارهایی که بیش از واقعیت، رنگ و بوی هیجان بی‌پایه دارد.امروز بیش از هر زمان دیگری، فوتبال ایران باید تصمیم بگیرد؛ ادامه دادن به روندی که اقتدار سرمربی را فرسوده کرده و تیم را در وضعیت بی‌ثباتی نگه داشته یا بازسازی ساختاری که بتواند امید واقعی، نه شعارگونه، برای آینده بسازد.مهدی تاج باید پس از قرعه‌کشی جام جهانی تصمیم نهایی را اتخاذ و روشن کند که تیم ملی می‌تواند با امید به افکار قلعه‌نویی در جام جهانی موفق باشد یا فرد دیگری جایش را بگیرد.
ارسال نظر