آیا تاریخ برای رئال‌مادرید تکرار می‌شود؟
اینکه رئال مادرید از ۵ بازی دور گروهی خود در لیگ قهرمانان اروپا تنها ۷ امتیاز به دست آورده باشد اصلا عادی نیست.
روزنامه اعتماد: اينكه رئال مادريد از ۵ بازي دور گروهي خود در ليگ قهرمانان اروپا تنها ۷ امتياز به دست آورده باشد اصلا عادي نيست. اينكه آنها رفت و برگشت به شاختار دونتسك اوكراين ببازند و ۵ گل از اين تيم دريافت كنند هم همين‌طور. هواداران رئال در چند سال گذشته عادت داشتند قبل از رسيدن هفته آخر دور گروهي كار صعودشان تمام شده باشد. اما حالا رئال مادريد بايد در هفته آخر برابر مونشن‌گلادباخ بازي كند و هر نتيجه‌اي غير از برد مي‌تواند آنها را از رسيدن به دور بعد محروم كند.
اتفاقي كه در قرن بيست‌ويكم رخ نداده است. بدون شك تيمي كه دنبال قهرماني در اين رقابت‌هاست نبايد اينچنين در معرض حذف قرار بگيرد. مثل هميشه بعد از شكست اولين سوالي كه از زيدان شد، اين بود:«استعفا مي‌دهيد؟» و پاسخ زيدان هم تكرار اين جمله بود كه «خير! استعفا نمي‌دهم.» زيدان در كنفرانس خبري بعد از بازي اعلام كرد، ادامه خواهد داد و ايمان دارد كه تيمش صعود مي‌كند.
او گفت مقابل شاختار بدشانس بوديم و اگر يكي از موقعيت‌هايي كه خلق كرديم تبديل به گل شده بود همه چيز فرق مي‌كرد. زيدان در ادامه افزود:«روند بدي را طي مي‌كنيم و از حيث كسب نتيجه روي دور خوبي نيستيم ولي بايد ادامه داد. امشب به خوبي خودمان را مهيا كرده بوديم ولي توپ قصد ورود نداشت. در خودم نيروي كافي براي ادامه مسير را مي‌بينم و همه توانم را مي‌گذارم. معتقدم شايسته برد بوديم و موقعيت‌هاي خوبي هم داشتيم. بايد سرمان را بالا بگيريم و اين روند بد را عوض كنيم.»
گرچه وضعيتي كه رئال مادريد در آن گرفتار شده چندان آشنا به نظر نمي‌رسد اما بي‌سابقه هم نيست. شايد هواداراني كه به تازگي و به واسطه قهرماني‌هاي متوالي رئال در ليگ قهرمانان در دهه دوم قرن بيست‌ويكم طرفدار اين تيم شده باشند يادشان نيايد كه رئال در برهه‌هاي مختلفي اين وضعيت را تجربه كرده است. يعني صعودهاي سخت و حذف در مراحل نخست دور حذفي ليگ قهرمانان.
رئال مادريد بعد از قهرماني در فصل ۲۰۰۱-۲۰۰۰ تا سال ۲۰۱۰ تنها يك بار در فصل ۲۰۰۴-۲۰۰۳ توانست به دور يك چهارم راه پيدا كند كه آنجا هم با شكست مقابل موناكو حذف شد. از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۰ رئال مادريد ۶ بار پياپي در مرحله يك هشتم حذف شد. بدترين باخت آنها به فصل ۲۰۰۹-۲۰۰۸ برمي‌گردد كه مقابل ليورپول پنج‌تايي شدند. بعد از آن بود كه پروژه كهكشاني آغاز و كريستيانو رونالدو به همراه چندين ستاره ديگر به اين تيم اضافه شدند. مورينيو روي نيمكت تيم نشست تا طلسم رئال شكسته شود. گرچه قهرماني بعدي آنها تا سال ۲۰۱۴ به طول انجاميد كه با آنجلوتي به دست آمد اما رئال عملا از آغاز دهه دوم قرن بيست‌ويكم عوض شده بود.
حالا دهه بعدي از راه رسيده. در دو سال قبل رئال دو حذف متوالي در مرحله يك هشتم را تجربه كرده است. يك بار مقابل آژاكس و يك بار مقابل منچسترسيتي. رئال در اين فصل شايد حتي به دور حذفي هم نرسد. اگر هم به دور حذفي برسد كار بسيار سختي پيش رو خواهد داشت. شايد اتفاقات فوتبالي به نوع ديگري رقم بخورد و نبوغ زيدان و شخصيت قوهاي سپيد مادريد حداقل به صورت موقتي آنها را نجات دهد اما به نظر مي‌رسد چيزهايي در رئال مادريد بايد تغيير كند. زيدان خودش را از اين تغييرات مبرا دانسته. سوال اصلي اما مربوط به انديشه‌هاي پرز مي‌شود.
آيا رئال براي طي كردن دوران گذار قصد دارد همانند سال‌هاي ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۰ عمل كند؟ آيا پرز صبر مي‌كند سير طبيعي فراز و فرود تيم‌هاي فوتبال طي شود و چند سال بعد رئال را احيا كند؟ اينها سوالاتي كليدي است. وضعيت بيماري كرونا و كاهش درآمد تيم‌هاي اروپايي نقش تعيين كننده‌اي در اين روند خواهند داشت. در حالي كه گفته مي‌شد رئال در تابستان امسال براي جذب امباپه تلاش مي‌كند، منابعي از داخل باشگاه گفتند به دليل مشكلات مالي اين پروژه فعلا متوقف خواهد شد. اين يعني خبري از كريس رونالدوي جديد در سانتياگو برنابئو نخواهد بود. هازاردي هم كه آن همه پول بابتش خرج كردند تا به اينجا بيش از ۴۰۰ روز مصدوم بوده و نتوانسته به تيم كمك كند.
در چنين شرايطي شايد تغيير كادر فني در دسترس‌ترين گزينه ممكن باشد. صفحات مجازي به شوخي بعد از باخت رئال مقابل شاختار تصاويري از مائوريتسيو پوچتينو را به اشتراك گذاشتند كه در حال جست‌وجوي خانه در شهر مادريد است. پوچ نزديك‌ترين گزينه به نيمكت رئال است. اما اين دقيقا همان كاري است كه مديران رئال بين سال‌هاي ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۰ انجام مي‌دادند و هرگز هم از آن نتيجه نگرفتند.
بعد از اينكه ويسنته دل بوسكه رئال را در سال ۲۰۰۱ قهرمان اروپا كرد از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۰ كارلوس كي‌روش، كاماچو، گارسيا رمون، والري لوكزامبورگو، خوان رومن لوپز، كاپلو، برند شوستر، خوانده راموس و مانوئل پلگريني هدايت رئال را برعهده گرفتند تا زماني كه مورينيو بعد از كسب سه‌گانه اروپا به عنوان يك مربي بزرگ و موفق به مادريد رفت. ۹ مربي طي ۷ سال روي نيمكت رئال نشستند تا شايد مشكلات اين تيم را برطرف كنند و در نهايت بعد از حجم زيادي از ناكامي تازه متوجه شدند كه اگر دنبال موفقيت هستند بايد دست به تغييرات بزرگ‌تري بزنند.
اين يك تجربه تاريخي است. رئال بعد از استعفاي زيدان كه سال ۲۰۱۸ رخ داد ابتدا سراغ لوپتگي رفت و خيلي زود با او قطع همكاري كرد. بعد سانتياگو سولاري را روي نيمكت تيم نشاند و دوباره سراغ زيدان رفت. ۳ مربي در عرض دو سال روي نيمكت قوهاي سپيد نشسته‌اند. حال اگر پرز تصميم بگيرد، زيدان را اخراج كند و پوچتينو يا هر گزينه ديگري را به مادريد بياورد هيچ چيزي جز اتفاقات گذشته را به ذهن نمي‌آورد. در واقع مي‌تون گفت همه چيز مو به مو در حال تكرار شدن است. شايد تنها چيزي كه بتواند اين روند را متوقف كند، امتحان نكردن راه‌هاي طي شده قبلي است و اين تصميمي است كه فلورنتينو پرز بايد بگيرد.
نظر کاربران
با رفتن رونالدو رئال نابود شد