علی آقا پس از ۲۶ سال از نیکی کریمی سند رو کرد

برترین‌ها:   انتشار عکسی از فیلم «دو زن» که نیکی کریمی در بطن آن حضور دارد، به‌واسطه توییت علی ملیحی(روزنامه‌نگار) بهانه‌ای شده تا شمار زیادی از کاربران شبکه‌های اجتماعی بار دیگر درباره این فیلم اظهارنظر کنند و به خوانش دوباره آن بپردازند. «دو زن» ساخته تهمینه میلانی است؛ فیلمی که در سال‌های ابتدایی ریاست‌جمهوری محمد خاتمی و در دوره‌ای اکران شد که بسیاری گمان می‌کردند قرار است گشایش‌های جدی سیاسی و اجتماعی رخ دهد و فضای عمومی کشور به سمت تغییر حرکت کند.

این فیلم به‌روشنی در دفاع از حقوق زنان و در نقد تحجر و نگاه‌های بسته ساخته شده بود؛ نگاهی که در آن زمان، دست‌کم در عرصه فرهنگ و سینما، امکان بروز بیشتری پیدا کرده بود. نیکی کریمی در اوج محبوبیت و توان بازیگری خود قرار داشت و محمدرضا فروتن نیز یکی از چهره‌های تثبیت‌شده سینما بود. در کنار آن‌ها، مریلا زارعی به‌عنوان چهره‌ای تازه معرفی شد و همین ترکیب بازیگران، به فیلم اعتباری مضاعف بخشید.

«دو زن» اما تنها یک ملودرام اجتماعی باقی نماند. فیلم در فرامتن و در گذر زمان، حیاتی خاص و ویژه پیدا کرد و امروز بیش از آنکه صرفاً اثری سینمایی باشد، به‌مثابه سندی تاریخی خوانده می‌شود؛ سندی از امیدهای بربادرفته نسلی که اکنون دست‌کم به ۴۰ سالگی رسیده است. بازگشت دوباره کاربران به این فیلم و واکنش‌های آن‌ها نشان می‌دهد «دو زن» همچنان قابلیت گفت‌وگو دارد و یادآور دوره‌ای است که بسیاری تصور می‌کردند تغییر ممکن است.

در ادامه، برخی از توییت‌های کاربران در این زمینه را می‌خوانیم.

کاربری به نام مرجان نوشت: نیکی کریمی توی این فیلم فوق‌العاده‌ست. یه جور خستگی و فروپاشی آروم که خیلی سخت می‌شه بازی کرد.

نوا احمدی هم گفت: من متولد بعد از اکران دو زنم. فیلم رو که دیدم، فهمیدم چرا نسل قبل این‌قدر ناامیده.

محسن هم نوشت: دو زن سند دوره‌ایه که سیاست اجازه داد فرهنگ یه‌کم نفس بکشه. بعدش دیگه این جنس فیلم‌ها کمتر ساخته شد.

علی اما نظر متفاوتی داشت: به نظرم «دو زن» بیش از حد شعاریه. پیامش درسته، اما سینما فقط پیام نیست؛ پرداخت فیلم خیلی جاها سطحیه.

امید عزیزی نوشت: این فیلم فقط یه داستان نیست؛ خاطره‌ی جمعی نسلیه که به اصلاحات دل بسته بود و آخرش فقط بزرگ‌تر شد.

بیژن هم گفت: دو زن رو که دوباره دیدم، بیشتر از خود فیلم، حسِ اون سال‌ها دلم رو گرفت. ما واقعاً فکر می‌کردیم قراره همه‌چیز بهتر بشه…