روماریو و باجو و بزرگانی که سرنوشت به آنها خیانت کرد

روزنامه اعتماد: هر دوره جام جهانی یک ستاره بزرگ داشته که از حضور در تیم ملی کشورش بازمانده است. از این بابت مدیر یک تیم ملی بودن همیشه یک شغل پردردسر است چراکه از جانب افکار عمومی و رسانه‌ها در مورد انتخاب‌های سرمربی سروصدای کر‌کننده‌ای وجود دارد. برخی اوقات اعلام لیست‌های نهایی داستان‌هایی پدید می‌آورند که دنیای فوتبال را تکان می‌دهند. در ادامه تعدادی از بزرگ‌ترین بازیکنانی که در یک جام جهانی نادیده گرفته شدند آورده شده: 

کارلوس آلبرتو- ۱۹۶۶

یکی از گلزنان فینال جام جهانی در زمانی که کاپیتان سلسائو بود، به عنوان یک مدافع راست افسانه‌ای به‌طور شگفت‌انگیزی از ترکیب اولیه تمرینی 44 نفره برزیل برای جام جهانی 1966 انگلیس حذف شد. به جای او سانتوش 37 ساله که به اندازه خود آلبرتو نمادین بود انتخاب شد و برای چهارمین جام جهانی بازی کرد. با این حال ناراحتی آلبرتو آنقدر طولانی نشد چون برزیل در یکی از بدترین عملکردهای خود در بزرگ‌ترین صحنه فوتبال جهانی در مرحله گروهی کنار رفت. 

دیه گو مارادونا-۱۹۷۸

مارادونا به رغم اینکه فقط 17 سال سن داشت با گلزنی‌های خود برای آرژانتین جونیورز تاثیرات زیادی بر جا گذاشته بود و با نزدیک شدن به جام جهانی که در کشور خودش برگزار می‌شد به تیم زیر 20 ساله آرژانتین دعوت شد. با این حال سزار لوئیس منوتی مربی عملگرای آلبی سلسته استعداد نوظهور آرژانتین را نخواست. در نتیجه مارادونا یک لحظه باشکوه یعنی قهرمانی در جام جهانی را از دست داد. 

لیام برادی-۱۹۹۰

برادی یکی از بهترین بازیکنانی است که جمهوری ایرلند تا به حال به خودش دیده است. اسطوره آرسنال لیام برادی اما هرگز نماینده کشورش در یک تورنمنت بزرگ نبود. سبک بازی او با شکل مربی‌گری جک چارلتون همخوانی نداشت و به همین دلیل ستاره آن زمان وستهم برای جام جهانی 1990 به تیم ملی فراخوانده نشد. این تصمیم به دوران بازیگری او پایان داد. بردی در صحبت با رسانه‌ها در سال 2020 تاکید کرد که کینه‌ای در دل ندارد اما همچنان می‌گفت: «زمانی که در سال 1990 موفق شدیم تیم پیشرفت کرده بود. من بازیکن مازاد بودم. جک بچه‌هایی داشت که در خط میانی می‌توانست از آنها استفاده کند. شاید سبک من با آن زمان جور در نمی‌آمد. اگر مربی دیگری داشتم که به نوع دیگری از فوتبال اعتقاد داشت می‌توانستم در جام جهانی 1990 حضور داشته باشم اما مربی چنین تمایلی نداشت. او می‌خواست توپ در سریع‌ترین زمان ممکن از عقب به جلو برود و دفاع را تحت فشار قرار دهد تا اشتباه کنند نه اینکه فوتبال خلاقانه‌ای را امتحان کند.

روبرتو مانچینی-۱۹۹۴

بر اساس اعترافی که خود مانچینی سرمربی قهرمان یورو 2020 کرد مشخص شده این بیشتر خرابکاری خودش بوده تا سرمربی آن زمان ایتالیا. روبرتو مانچینی که در زمان بازی خود ارتباطی توفانی با آتزوری داشت از حضور در تیم آریگو ساچی برای حضور در جام جهانی 1994 ایالات متحده خودداری کرد. زیرا معتقد بود سیستم مورد نظر سرمربی بهترین کارایی ممکن را ارایه نمی‌دهد. ایتالیا به فینال رسید اما از برزیل در ضربات پنالتی شکست خورد. مانچینی در سال 2009 در مصاحبه‌ای گفت من از دنبال کردن آریگو ساچی در ایالات متحده خودداری کردم. اشتباهی که هزینه گزافی را بابت آن پرداخت کردم. امروز می‌توانم بگویم که از آن پشیمان هستم. البته خیلی دیر شده است. 

رود گولیت-۱۹۹۴

رود گولیت 31 ساله پس از 13 ماه غیبت همراه با دیک ادووکات بازگشت اما بدون ذکر دلیل خاصی و به شکل عجیبی در آستانه مسابقات از اردوی تیم کنار رفت. خروج او در یک کنفرانس مطبوعاتی جنجالی رقم خورد. او کنار ادووکات نشست و این مساله را مطرح کرد. بعدها معلوم شد که برنده توپ طلا، مانند مانچینی روش‌های سرمربی خود را زیر سوال می‌برده و باور نداشته که ادووکات بتواند از نقاط قوت او استفاده کند. 

پل گاسکوئین-۱۹۹۸

به گفته یان رایت این کنار گذاشتن باعث شد افسانه فوتبال انگلیس اتاق هتلش را به زباله‌دانی تبدیل کند. گلن هادل سرمربی سه شیرها تصمیم بزرگی گرفته بود و ستاره انگلیس در یورو 96 را به دلیل نگرانی از تناسب اندام از تیم کنار گذاشت. او بعد از اینکه عکس‌های گازا را در حال کباب خوردن درست یک هفته قبل از شروع مسابقات دید این تصمیم را گرفت. به این ترتیب گاسکوئین جام جهانی 98 را از دست داد. اگرچه او در آن فصل در سطح باشگاهی عملکرد فوق‌العاده‌ای به ثبت نرسانده بود اما سهم قابل توجهی در راهیابی انگلیس به جام جهانی ایفا کرده بود. محرومیت او از حضور در فرانسه نشانه غم‌انگیز پایان دوران حرفه‌ای او بود. هادل در سال 2015 گفت می‌توانستید ببینید که او تناسب اندام نداشت. اخراج او غم‌انگیزترین کاری بود که در زندگی‌ام انجام دادم. او از تیم کنار رفت صرفا به این دلیل که آمادگی لازم را نداشت و برای مسابقات آماده نبود.

جان فرانکو زولا-۱۹۹۸

جان‌فرانکو زولا اسطوره چلسی با وجود کمک به ایتالیا در انتخابی جام جهانی آن هم با یک گل خیره‌کننده در ومبلی از رفتن با تیم به جام جهانی باز ماند چراکه چزاره مالدینی سرمربی ایتالیا تصمیم گرفت باجو که در جام جهانی 1994 در فینال پنالتی خراب کرده بود را با خود به فرانسه ببرد. 

نیکلا آنلکا-۱۹۹۴

نیکلاس آنلکا بعد از اولین فصل که تاثیرگذارترین حضور او در آرسنال هم بود در سن 19 سالگی در ترکیب موقت تیم فرانسه برای حضور در جام جهانی به میزبانی کشورش قرار گرفت. اما سرمربی تیم امه ژاکه در آخرین لحظات او را به خاطر تیری هانری و دیوید ترزگه حذف کرد. او همچنین کریستف درگاری و استفان گیوارک را به آنلکا ترجیح داد. ژاکه در آن زمان گفت تنها نگرانی من انتخاب بهترین تیم ممکن برای فرانسه بود. او همچنین اعتراف کرد که از سه ماه قبل تصمیم گرفته بود چه بازیکنانی در جام جهانی حضور داشته باشند. فرانسه البته در پاریس جام قهرمانی را بالای سر برد. رابرت پیرس بعدها گفت آنلکا از این فرصت استفاده کرد تا گواهینامه خود را در رانندگی بگیرد!

فرناندو ردوندو-۱۹۹۸

اینکه یک مربی یک بازیکن را به خاطر کباب خوردن یا خودبزرگ‌بینی کنار بگذارد منطقی و منصفانه است اما به دلیل بیزاری از مدل مو چطور؟ این یک جنون واقعی است و متاسفانه سرنوشتی است که نصیب فرناندو ردوندو ستاره رئال مادرید شد و او جام جهانی 98 را از دست داد. سرمربی آرژانتین دانیل پاسارلا به طرز عجیبی تلاش می‌کرد ممنوعیت‌هایی برای بلند کردن مو یا استفاده از گوشواره را در طول مسابقات مقدماتی اجرایی کند. اما ردوندو هیچ‌کدام از این موارد را رعایت نمی‌کرد. پاسارلا حتی سعی کرد در دیدار مقابل کلمبیا برای او استثنا قائل شود اما ردوندو کوتاه نمی‌آمد. ردوندو در صحبت‌های خود قبل از جام جهانی 1998 گفت شاید پنج یا ده سال بعد از این کار پشیمان شوم اما برخی چیزها را به خطر نمی‌اندازم. به نظر می‌رسد جام جهانی را به راحتی از روی صندلی تماشا خواهم کرد. این به معنای پایان زودهنگام فعالیت حرفه‌ای او بود. 

روماریو-۱۹۹۸

حذف روماریو به‌طور گسترده‌ای به عنوان یک رسوایی بزرگ در فوتبال برزیل مورد استناد قرار می‌گیرد اما در واقع این مصدومیت ساق پای او بود که بهبود نیافت تا او یک ماه فقط کنار زمین باشد. او با انتشار این خبر در یک کنفرانس مطبوعاتی اشک ریخت. تاریخ ثابت کرده به ندرت مواردی پیش آمده که قمار روی یک بازیکن ناآماده جواب دهد اما کنار گذاشتن قهرمان جهان در سال 1994 باعث خشم برزیلی‌ها شد. دکتر لیدیو تولدو پزشک تیم برزیل در آن زمان گفت این نوع آسیب ممکن است 10 تا 15 روز تا حتی یک ماه طول بکشد تا بهبود پیدا کند. مدیر تیم ماریو زاگالو مجبور شد این طور توجیه کند که این یک مورد خاص است و ما به خاطر اهمیت به روماریو او را کنار گذاشتیم. ما تا آخرین لحظه ممکن منتظر ماندیم. ما از او حمایت کامل کردیم. این ما نبودیم که او را رها کردیم. این نتیجه سیتی‌اسکن بود. زاگالو که بعد از جام اخراج شد به جای روماریو یک هافبک دفاعی به نام امرسون را با خود به فرانسه بود که سروصدای بیشتری هم درست کرد. سرمربی تیم در یک کنفرانس مطبوعاتی نسبتا تحریک‌آمیز که کمک چندانی هم به راضی کردن مخالفانش نکرد، گفت ما تصمیم درستی گرفتیم. من قرار نبود بازیکنی بزرگ را فقط برای خوشحال کردن مردم انتخاب کنم. من دوست دارم خودم را خوشحال کنم. روماریو رفت، اما یادتان باشد در سال 1962 ما پله را از دست دادیم ولی قهرمان شدیم. 

روبرتو باجو-۲۰۰۲

چیزی که عوض دارد گله ندارد! در سال 2002 این نوبت روبرتو باجو بود که از انتخاب سرمربی رنج ببرد. اما واکنش او با توجه به شرایط تعجب‌آور بود. باجو تنها چند روز قبل از اعلام لیست نهایی از یک مصدومیت چهارماهه بعد از عمل جراحی زانو به مسابقات بازگشته بود و در آن زمان سه سال می‌شد که برای ایتالیا بازی نکرده بود. در نتیجه جووانی تراپاتونی تصمیم گرفت دم اسبی را در خانه بگذارد و این تصمیم به نظر قابل درک بود. با این حال باجو در آن زمان اذعان کرد که باید حتی اگر روی ویلچر هم بودم انتخاب می‌شدم. او در سال 2010 گفت این چهارمین جام جهانی من بود و من باید آنجا می‌بودم. این مقدس بود. با توجه به سابقه‌ام این حق را داشتم. آنها باید من را همراهی می‌کردند و این فرصت را به من می‌دادند. حتی اگر روی ویلچر بودم. 

خوان رومن ریکلمه-۲۰۰۲

با وجود اینکه ریکلمه بازی‌سازی با استعداد بود در مارسلو بیلسا در زمان هدایت تیم آرژانتین علاقه‌ای به بازی او نداشت. پس جای تعجب نبود که او تصمیم گرفت این بازیکن را برای جام جهانی کره و ژاپن کنار بگذارد. این معما بعدها با اعتراف خود ریکلمه حل شد. او گفت در آن زمان از نظر ذهنی دچار مشکل بود و وضعیت مناسبی برای بازی نداشته است. 

رابرت پیرس-۲۰۰۶

این احتمالا یکی از جنجالی‌ترین و بحث‌برانگیزترین گزینه‌های این فهرست باشد. باوجود نمایش‌های معمولی او در آرسنال پیرس در سه بازی متوالی در انتخابی جام جهانی توسط ریموند دومنک سرمربی وقت تیم کنار گذاشته شد. این دو در پاییز قبل از مسابقات با هم درگیر شده بودند و پیرس اعتراف کرد که نگرش‌ها و حرف‌ها و اظهارات دومنک او را آزار می‌داده. این وینگر متعاقبا از برنامه‌های خروس‌ها قبل از مسابقات کنار گذاشته شد و در زمان برگزاری مسابقات در خانه ماند. پیرس در آن زمان به اکیپ گفت صادقانه بگویم که این جای تعجب نداشت. واضح بود که مربی به عملکرد من بی‌اهمیت است. او انتخاب خود را انجام داد و به وضوح من بخشی از آن نبودم. هرچند این پایان داستان نبود. شایعاتی وجود داشت که دومنک بازیکنان را بر اساس طالع‌بینی انتخاب کرده و به دلیل عقرب بودن پیرس او را کنار گذاشته. مربی سرانجام در کتاب خود که سال 2016 منتشر شد این ادعا را رد کرد و گفت پیرس به دلیل افت ظاهری و اینکه نگرش او ممکن است باعث تفرقه شود کنار گذاشته شده بود .

نیمار-۲۰۱۰

اگرچه نیمار از طریق ویدیوهایی که در یوتیوب از دریبل‌های شگفت‌انگیزش منتشر شده بود ذهن هواداران برزیل را در سراسر دنیا به خود جذب کرده بود وقتی جام جهانی 2010 آغاز شد تنها 18 ساله بود و 5 ماه از حضورش در سانتوس می‌گذشت. او قبل از جام جهانی درخشان ظاهر شده بود اما دونگا ترجیح داد او را به آفریقای جنوبی نبرد چون فکر می‌کرد او خیلی خام است. دونگا در سال 2014 گفت داستانی که اغلب در برزیل دیده‌ایم این است که بازیکنانی که فقط در چند بازی درخشان ظاهر شده‌اند هرگز انتظارات را در جام جهانی برآورده نکردند. 

رونالدینهو-۲۰۱۰

حذف نیمار تنها تصمیم بحث‌برانگیز دونگا نبود. رونالدینهو برنده توپ طلا در سال 2005 هم با وجود اینکه فصل خوبی در میلان پشت سر گذاشته بود به تیم دعوت نشد. البته آشکار بود که قدرت رونالدینهو در نیمه دوم سال 10-2009 رو به زوال بود و بیش از یکسال می‌شد که برای سلسائو بازی نکرده بود. دونگا هم که به عملگرایی معروف بود رویکرد دفاعی و جنگنده فیلیپه ملو را ترجیح داد. البته ملو با یک گل به خودی و دریافت کارت قرمز برابر هلند در یک‌چهارم نهایی جام جهانی نشان داد این انتخاب چقدر برای دونگا گران تمام شد. 

آنتونیو کاسانو-۲۰۱۰

معمولا بازیکنان فکر می‌کنند با نزدیک شدن به جام جهانی و با دانستن این نکته که مورد علاقه سرمربی تیم ملی نیستند باید تلاش خود را چند برابر کنند تا دعوت شوند. همه به جز کاسانو. مارچلو لیپی از بی‌ثباتی کاسانو شاکی بود و دو سال او را به تیم ملی دعوت نکرد هرچند درخشش او در سمپدوریا باعث شد دوباره مورد توجه قرار بگیرد. با این حال کاسانو با امتناع از به تعویق انداختن عروسی خود در ماه ژوئن شانس خود را برای سفر به آفریقای جنوبی از دست داد. 

استبان کامبیاسو و خاویر زانتی-۲۰۱۰

بعد از قهرمانی اینتر در لیگ قهرمانان اروپا در سال 2010 استبان کامبیاسو و خاویر زانتی دو مدافع این تیم به‌طور غیر منتظره‌ای از لیست دیه‌گو مارادونا کنار گذاشته شدند. کامبیاسو تا آن زمان زیر نظر مارادونا بازی نکرده بود و زانتی هم 36 ساله بود اما این تصمیم سروصدای زیادی به پا کرد. مارادونا در عوض چند بازیکن شاغل در لیگ آرژانتین را ترجیح داد. تصمیمی که نتیجه معکوس داشت و آلبی سلسلته در یک‌چهارم به دست آلمان تحقیر شد. 

لروی سانه-۲۰۱۸

زمانی که مسابقات جام جهانی نزدیک بود خط خوردن لروی سانه از لیست مانشافت با وجود عملکرد عالی او در منچسترسیتی یک غافلگیری بزرگ بود. او 14 گل زده بود و روی 19 گل تاثیر مستقیم گذاشته بود. با این حال آمار او از نظر یواخیم لو متقاعدکننده نبود و او ترجیح داد جولیان برانت از لورکوزن را با خود به روسیه ببرد. لو گفت سانه هنوز به سطح بین‌المللی نرسیده. او در عوض برانت را با خود برد جایی که او تنها 19 دقیقه بازی کرد و آلمان هم در مرحله گروهی حذف شد. 

کریم بنزما-۲۰۱۸

کریم بنزما در آن زمان به خاطر یک رسوایی مربوط به باج‌گیری از هم تیمی‌اش والبوئنا تحت بازجویی پلیس قرار داشت. او در سال 2015 از تیم ملی کنار گذاشته شد و در سال 2018 هم همچنان تحریم ماند. او زمانی که دشان نتوانست جام قهرمانی یورو را در خانه به دست آورد به‌شدت از او انتقاد کرد. البته در جام جهانی روسیه، فرانسه بدون بنزما خیلی خوب کار کرد اما اکنون کریم به عنوان برنده توپ طلای 2022 با دشان به میدان بازگشته است.