زهردارترین مهاجمان این فصل اروپا

هفته نامه همشهری جوان - محمد امیرپور: روبرت لواندوفسکی، سرخیو آگوئرو یا کریس رونالدو. برای انتخاب بهترین مهاجم فصل جدید لیگ های اروپایی باید یکی از این نام ها را انتخاب کنید؛ سه مهاجمی که هم بهترین آمار گلزنی را بین تمام مهاجمان دنیا دارند، هم موفق شده اند فصل جدید فوتبال اروپا را با ثبت پنج گل در یک بازی شروع کنند؛ اتفاقی که کمتر در فوتبال دنیا رخ می دهد، اما شاید این روزها که همه از رکوردهایی که آگوئرو و لواندوفسکی شکسته اند حرف می زنند، بد نباشد بدانید چند فوتبالیست ایرانی هم وجود دارند که آماری وحشتناک تر از ستارگان فوتبال اروپا ثبت کرده اند، ولی از شانس بدشان کمتر رسانه ای آنها را ثبت کرده است.


محمد احمدزاده، مربی سابق انزلی چی ها که این روزها در اربیل عراق مشغول مربیگری است، سال ۶۶ وقتی همراه ملوان در جام در جام آسیا بازی می کرد، یک تنه ۹ گل به حریف مالدیوی اش زده بود یا فرشاد پیوس رکورد هفت گل در بازی با پنجاب پاکستان را در جام باشگاه های آسیا ثبت کرده است؛ رکوردهایی که چون رد دوری و فراموشی روی آنها نشسته، کمتر کسی حوصله بازنشر آنها را دارد، اما حتی در سال های اخیر هم چند مهاجم ایرانی توانسته اند رکوردی مشابه سه گلزن برتر اروپا ثبت کنند. محسن خلیلی و رضا نوروزی هم با ثبت پنج گل در یک بازی تنه به تنه بزرگان اروپا می زنند. هرچند که مهم ترین تفاوت مهاجمان ایرانی با همتاهای اروپایی شان، ادامه دار نبودن درخشش آنهاست.

جایی که محسن خلیلی و رضا نوروزی به ایستگاه ۳۰ سالگی نرسیده، چشمه گلزنی شان خشکید، اما ستاره هایی مثل آگوئرو و لواندوفسکی، هیچ وقت از فرم مطلوبشان خارج نمی شوند؛ حتی اگر (مثل روبرت لواندوفسکی) مدت ها روی نیمکت بنشینند و در انتظار چند دقیقه بازی برای اثبات خودشان بمانند.

درخشش دوباره مهاجمان کلاسیکی مثل فوروارد لهستانی بایرن یا آگوئرو، دنیای فوتبال را از انقراض حضور مهاجمان کلاسیک در تاکتیک های فوتبال نجات داد. وقتی که آلمان و بارسلونا به عنوان تاکتیسین های تازه فوتبال دنیا، از سیستم های جدیدی که متکی به مهاجمان کلاسیک نیست، بهره می بردند و جام درو می کردند، همه از پایان نسل مهاجمان، داخل محوطه جریمه می گفتند، اما درخشش دوباره لواندوفسکی و حتی آگوئرو، دنیای مهاجمان را از فروپاشی نجات داده است.

کریس رونالدو

تعداد بازی: ۹

تعداد گل: ۱۰

آمار گل نسبت به دقایق حضور: هر ۸۱ دقیقه یک گل

درصد پاس صحیح: ۷۹.۵ درصد

امتیاز بازیکن از ۱۰: ۸.۷


واضح است که قرار گرفتن کریس رونالدو درجمع سه نفره او، لواندوفسکی و آگوئرو به خاطر پنج گلی است که این سه بازیکن در رقابت های امسال در یک بازی زده اند، اما بین رونالدو و دو مهاجم بعدی یک تفاوت ساسای وجود دارد. کریس رونالدو تمام گل های این فصلش را در سه بازی مادریدی ها مقابل اسپانیول، شاختار و مالمو سوئد زده است و در بقیه دیدارهای رئال یک ناکام بوده است؛ یعنی آمار ۱۰ گل برای سه بازی و شش بازی بدون هیچ گلی.

رونالدو با وجود آمار خوب هنوز خودش را در سیستم رافا بنیتز پیدا نکرده است. شاید یکی از مهم ترین دلایل بدشانس بودن رونالدو مقابل دروازه به نقش جدید بنزما در نوک حمله برگردد؛ جایی که قبلا با حمایت بازکنانی مثل خامس و گرت بیل در انحصار رونالدو بود.

خامس و بیل معمولا مدافعان حریف را مشغول می کردند تا رونالدو از فضاهای ایجادشده استفاده کند، اما مصدومیت این دو نفر، کواچیچ و ایسکو را به ترکیب اصلی رسانده که۸ کمتر علاقه ای به حضور در محوطه جریمه دارند و ترجیح می دهند با پاسی های کلیدی بنزما را در موقعیت گلزنی قرار دهند.

هرچند رونالدو کماکان آمار گلزنی اش نسبت به دقایق حضور در میدان زیر ۹۰ دقیقه است، اما تساره پرتغالی فصل گذشته با ثبت آمار هر ۶۴ دقیقه یک گل، همه مادرید را تحت تاثیر عملکردش قرار داده بود. هنوز هم مهم ترین معجزه ای که هواداران رئال در سانتیاگو برنابئو هر یکشنبه به تماشایش می نشینند، گلزنی های کریس رونالدو است. چه فرقی می کند که او برای چند بازی از گلزنی عاجز بماند، در نهایت ناجی ای که باید رئال نخواستنی رافا بنیتز را در کورس قهرمانی نگه دارد، خود اوست.

حتی اگر دنیا مجذوب حرکت های انفجاری مسی باشد، رونالدو کار خودش را می کنند؛ مثل فصل قبل که ۶۱ گل زد و ۲۲ پاس گل داد، اما در نهایت برای انتخاب بهترین بازیکن اروپا از ۵۴ رای حاضر فقط دو رای به دست آورد تا عملکرد فوق العاده کریس باز هم پشت سایه مسی و نبوغش بماند. احمقانه ترین کار دنیا شاید این باشد که عده ای کارشناس تلاش کنند با اعداد و ارقام و آمارها ثابت کنند مسی بازیکن بزرگ تری است یا رونالدو. نمی توان پایانی برای نبرد بین مسی و رونالدو متصور بود؛ حداقل تا وقتی یکی از آنها بازنشسته نشده باشد.

روبرت لواندوفسکی

تعداد بازی: ۱۱

تعداد گل: ۱۶

آمار گل نسبت به دقایق حضور: هر ۵۲ دقیقه یک گل

درصد پاس صحیح: ۸۵.۳ درصد

امتیاز بازیکن از ۱۰: ۸.۲۱


در لهستان هم مثل خیلی جاهای دیگر دنیا اعتقاد دارند اتفاقاتی که در زمان تولد یک کودک رخ می دهد، در بزرگسالی تاثیرش را روی شخصیت او می گذارد، مثل روبرت لواندوفسکی. پدرش می گفت من و همسرم زمانی که او روبرت را باردار بود، به تماشای فیلم «جان سخت» رفتیم. احتمالا تاثیر همان فیلم روی شخصیت روبرت باعث شده که ستاره این روزها ۲۷ ساله بایرن مونیخ، مثل بروی ویلپس در جان سخت، نسبتی با بازنده بودن نداشته باشد. هرچند روح مبارزه در خانواده لواندوفسکی ها چیز غریبه ای نبود.

پدرش قهرمان جودو بود، مادرش بازیکن «ورشویا» در لیگ والیبال لهستان بود، خواهرش این روزها بازیکن تیم های پایه فوتبال لهستان است و البته همسر روبرت هم قهمران کاراته در مسابقات جهانی است. لواندوفسکی وقتی در سال ۲۰۱۰ همراه لخو پوزنان لهستان قهرمان لیگ شد و با ۴ میلیون یورو رفت تا به پروژه چشم نواز یورگن کلوپ در دورتموند بپیوندد، هنوز هم در موردش شک و تردیدهای زیادی وجود داشت. کمتر هوادار فوتبالی می تواند نام یک مهاجم لهستانی موفق در فوتبال اروپا را به خاطر داشته باشد؛ حداقل در ۳۰ سال اخیر، اما وقتی اولین گلش را برای بورسیا دورتموند به شالکه، دشمن قسم خورده آنها زد، اوضاع فرق کرد.

لواندوفسکی در ۱۲ بازی پشت سر هم برای تیم کلوپ گلزنی کرد تا دورتموند را قهرمان بوندسلیگا کند و در فینال جام حذفی هم با هت تریکش بایرن مونیخ را خرد کرد. نتیجه مشخص بود. بایرن برای قهرمانی باید اسلحه های دورتموند را می خرید. گوتزه و لواندوفسکی به بایرن آمدند تا دوران گواردیولاییسم بایرن آغاز شود، هرچند تا همین هفت ماه پیش هم پروژه خرید لواندوفسکی توسط بایرن را یک خرید شکست خورده می دانستند، اما هیچ کس به این موضوع توجه نکرد که شکست برای جان سخت ها معنایی ندارد.

باز بازگشت لوا به ترکیب بایرن، باید به چند ماه قبل برگردیم؛ زمانی که بارسا در بازی برگشت مقابل بایرن در مونیخ، سیستم گواردیولا را به چالش کشید؛ همان شبی که گواردیولا مسی را کنار زمین در آغوش گرفت. احتمالا همان شب در تونیل ورزشگاه، پپ مشغول فکر کردن به این بوده که بازیکنان و سیستم ها همیشه باید تغییر کنند.

این روزها پپ نجات دهنده اش را یافته و سبک و ساختار بازی تیمش را بیشتر از همیشه به نوع بازی لواندوفسکی شبیه کرده است. نتیجه کاملا مشخص است. لوا در سه بازی قبلی تمیش ۱۰ گل زده است؛ آماری که ثابت می کند لواندوفسکی این روزها آماده ترین مهاجم اروپاست.

حالا از روزی که گواردویلا شاهد سقوط امپراتوری اش در مونیخ به دست مسی بود، مدت ها می گذرد. بایرن پپ سرپا شده، شانه هایش را تکان داده و ۱۳ بازی آخرش را برده و در هفت بازی هم کلین شیت کرده است. پپ حالا کمی با مولر و لواندوفسکی مهربان تر شده و نتیجه اش شده عطشی که بایرنی ها را تسخیرناپذیر می کند. شبیه دوران یوپ هاینکس که با مالکیت توپ ۳۷ درصدی، بارسلونا را در نیوکمپ خرد کردند. به لطف گل های تمام نشدنی روبرت لواندوفسکی که انگار مشغول اجرای مینیمال فوتبال است.

لوا با ۱۴ شوت به سمت دروازه، ۱۰ گل به ثمر رسانده است تا در تیم فرازمینی های گواردیولا، تنها بازیکن زمینی و جان سختب اشد. مهاجم ۱۰۰ گله بوندسلیگا باعث شد گواردیولا از سبک بازی مورد علاقه اش دست بکشد و آلیانس آره نا رویای لیگ قهرمانان این فصل را داشته باشد.

سرخیو آگوئرو

تعداد بازی: ۱۱

تعداد گل: ۸

آمار گل نسبت به دقایق حضور: هر ۸۹ دقیقه یک گل

درصد پاس صحیح: ۸۷.۷ درصد

امتیاز بازیکن از ۱۰: ۷.۲


ستاره معمولا چنین جاهایی به کار می آیند. شکست برابر یوونتوس و وستهام و البته خردشدن با نتیجه چهار بر یک مقابل تاتنهام، منچستر سیتی و وضعیت استادیوم اماراتز را بدجوری بحرانی کرده بود. حتی شایعات در منچستر سیتی به آمدن گواردیولا و کلوپ و آنجلوتی رسیده بودند، اما ستاره ها در چنین موقعی نقش ناجی را بازی می کنند. کافی است به دو بازی آخر سیتی زن ها در لیگ قهرمان اروپا و لیگ جزیره دوباره نگاه کنید.

در شب قلع و قمع شدن انگلیسی ها در لیگ قهرمانان، آگوئرو با گل دقیقه ۹۰ تیمش را از بحران نتیجه گیری در اروپا نجات داد و شاگردان پیگرینی، گلادباخ را شکست دادند. معجره آگوئرو در بازی بعد هم ادامه داشت؛ پنج گل آگوئرو برای تبدیل کردن تساوی یک- یک سیتی زن ها مقابل نیوکاسل، برای برد شش بر یک کافی بود. چند روز بعد کارشناسان برنامه «مچ اف د دی» مشغول ریشه یابی ناکامی انگلیسی ها در اروپا بودند. اینکه با وجود رقم های سرسام آوری که باشگاه های انگلیسی برای خرید بازیکن هزینه می کنند و بیشترین دستمزد را بین تیم های لیگ های مختلف اروپایی به فوتبالیست ها می دهند، اما بازیکنان درجه اول اروپا در این لیگ بازی نمی کنند.

کارشناسانی مثل پل اسکولز تیم های اروپایی را از لحاظ کیفیت به سه دسته تقسیم کردند. در سطح اول تیم های بارسلونا، رئال مادرید و بایرن مونیخ قرار می گرفتند، در سطح دو، تیم هایی مثل پاریسن ژرمن و یوونتوس قرار داشتند و در سطح سوم باشگاه های انگلیسی قرار می گرفتند. این یعنی ستاره های گران قیمتی که در تیم های انگلیسی مثل چلسی، سیتی، منچستر و آرسنال بازی می کنند، در سطح یک و دو فوتبال اروپا توانایی بازی و درخشش را ندارند، غیر از یک استثنا.

همه کارشناسان مهم ترین برنامه فوتبالی انگلیس اعتقاد داشتند تنها بازیکنی که قابلیت و توانایی بازی در سطح یک را دارد، سرخیو آگوئرو است. فوتبال امروز تبدیل به بهشت مهاجمانی مثل آگوئرو شده است. مهاجمان بازی سازی مثل آگوئرو، توز و سانچز در فصل قبل رویایی ظاره شدند تا دوباره بحث انقراض مهاجم های کلاسیک بین کارشناسان فوتبالی و رسانه ها مطرح شود.

در چند سال گذشته همیشه بحث پایان دوران مهاجمان کلاسیک مطرح بوده است، اما فصل پیش و درخشش ستاره هایی مثل آگوئرو و توز دوباره قصه رنسانس در فوتبال دنیا را زنده کرد. درست در روزهایی که مهاجم کلاسیک بایرن، لواندوفسکی با پنج گلی که ظرف مدت تنها ۹ دقیقه به وولفسبروگ زده بود، دنیا را در تسخیر خود داشت، آگوئرو هم در لیگ برتر آتش بازی راه انداخت و با زدن پنج گل در مدت ۲۳ دقیقه، سریع ترین پنج گل تاریخ لیگ برتر را به نام خود ثبت کرد. حالا آگوئرو مشغول تنه زدن به تاریخ است؛ جایی که با زدن ۸۰ گلی در تنها ۱۲۸ بازی در لیگ برتر، اولین مهاجمی است که قبل از ۱۵۰ بازی، به رکورد ۸۰ گل در انگلیس می رسد.

بهترین گلزن فصل گذشته لیگ برتر هنوز هم باکیفیت ترین بازیکن سیتی زن ها به حساب می آید، ولی سوال بزرگی که مدیران متمول سیتی و پیگرینی باید به آن جواب بدهند، این است، اگر آگوئرو مصدوم شود، چه کسی نقش او را در تیم بازی خواهد کرد؛ نه کوین دی بروین و نه رحیم استرلینگ که حدود ۱۶۰ میلیون یورو خرج روی دست باشگاه گذاشته اند، هیج کدام برگ برنده محسوب نمی شوند و برای منچسترسیتی که در چهار فصل گذشته لیگ برتر یا اول بوده یا دوم، مهم ترین چالش پیش رو قهرمانی در لیگ قهرمانان خواهد بود؛ رویایی که با کیفیت بازیکنان فعلی احتمالا فقط یک رویای دور خواهد ماند.