طنز؛ کمک‌های اولیه را ثانویه نکنیم!

فریور خراباتی در روزنامه آرمان امروز نوشت:

کمک‌های اولیه شاخه‌ای از علم پزشکی است که هرکس می‌تواند بدون داشتن تخصص در طبابت یا پرستاری آن را یاد گرفته و انجام دهد. اصلی‌ترین کمک‌های اولیه شامل بانداژکردن زخم و تنفس مصنوعی می‌شود. البته ذکر این نکته ضروری است که افراد ابتدا باید روش کمک‌های اولیه را بلد باشند، بعد این کار را انجام دهند تا مصدوم «سابق» به مرحوم «فعلی» تبدیل نشود. یعنی طوری به قفسه سینه مصدوم ضربه نزنیم که انگار داریم با کلنگ زمین را می‌کنیم.

در عین حال فلسفه کمک‌های اولیه نجات و زنده‌نگه داشتن فرد آسیب دیده است، نه کشتن او! در برخی مواقع پس از وقوع تصادف جاده‌ای، یک نفر با هیبت داداش کایکو فرد حادثه دیده را طوری به زور از داخل ماشین خارج کرده که به دو نصف تقسیم شده است. یکی دیگر از روش‌های کمک‌های اولیه، حفظ آرامش خود و مصدوم است. کمک رسان باید به مصدوم روحیه بدهد، یعنی بالای سر او با دو دست توی سرش نزند و فریاد سر ندهد که «داری می‌میری، نمیری یه وقت؟ دستات کجاست؟ پاهات چرا افتادن اون طرف اتوبان؟» همین امر منجر به فوت مصدوم می‌شود. در برخی موارد فرد از ناحیه جمجمه آسیب دیده، سپس کمک رسان سر مصدوم را محکم توی دست خود قرار داده و فشار می‌دهد و عربده می‌کشد و می‌گوید «نرو!! نمیر!».

نکته پایانی این است که کمک‌های اولیه باید خیلی سریع انجام شود، از آنجایی که گاهی اوقات کمک‌های اولیه به موقع نمی‌رسند، افرادی که در صحنه حضور دارند و این کار را بلند هستند، باید بدون فوت وقت به نجات جان مصدوم بپردازند. در صورت عدم رعایت این موارد، کمک‌های اولیه به کمک‌های ثانویه تبدیل می‌شوند که در واقع شامل پیدا کردن قبر، سفارش سنگ قبر و اعلامیه ترحیم، طبخ حلوا و تسکین بازماندگان می‌شود.