خشکیدن خلیج گرگان و تبدیل بخش‌هایی از آن به گنداب
یک فعال محیط زیست و گردشگری با ابراز نگرانی از وضعیت خلیج گرگان گفت: خشکیدن خلیج گرگان و تبدیل بخش‌هایی از آن به گنداب تهدیدی مستقیم برای حیات پرندگان مهاجر، ماهیان خاویاری و تالاب‌های منطقه است.
ایسنا: خلیج گرگان، این نگین بی‌همتای شمال ایران که روزی بزرگترین خلیج دریای خزر محسوب می‌شد، امروز در آستانه بحرانی جدی قرار دارد.
این پهنه آبی ارزشمند که به همراه تالاب میانکاله به عنوان نخستین مجموعه تالاب بین‌المللی جهان در کنوانسیون رامسر به ثبت رسیده، نه تنها زیستگاه صدها گونه گیاهی و جانوری از جمله ماهیان خاویاری است، بلکه معیشت ساحل‌نشینان منطقه به سلامت آن وابسته است.
متأسفانه از اوایل دهه ۱۳۹۰، روند کاهشی تراز آب این خلیج آغاز شد، در پاسخ به این بحران، مسئولان در سال ۱۳۹۶ کارگروه نجات خلیج گرگان را تشکیل دادند و اقداماتی از جمله لایروبی کانال آشوراده را در دستور کار قرار دادند که منجر به افزایش ۵۰ تا ۶۰ سانتی‌متری تراز آب و بهبود شوری آن شد.
با این حال، کارشناسان محیط زیست هشدار می‌دهند که این اقدامات به تنهایی کافی نبوده و اجرای سریع سایر مصوبات از جمله طرح پمپاژ آب از دریای خزر برای جلوگیری از فاجعه‌ای مشابه دریاچه ارومیه ضروری است. وضعیت کنونی خلیج گرگان همچنان شکننده است و نیازمند توجه و اقدام فوری همگان از مسئولان تا مردم محلی می‌باشد.
مجید حسینی، با اشاره به وضعیت نامناسب خلیج گرگان اظهار کرد: من به عنوان یک فعال محیط زیست زمانی که وضعیت امروز خلیج را می‌بینم واقعا احساس درد و تاسف می‌کنم.
وی افزود: این تغییرات نه‌تنها از نظر بصری برای ما دردناک است بلکه از نظر منطقی هم می‌دانیم که چنین شرایطی می‌تواند تبعات جدی زیست‌محیطی داشته باشد زیرا خشک شدن خلیج گرگان و کاهش سطح آب در تالاب‌ها زنجیره‌ای از مشکلات را برای اکوسیستم منطقه ایجاد کرده است.
این فعال محیط زیست تصریح کرد: کاهش سطح آب و تبدیل بخش‌هایی از مسیر آب به گنداب، عملا بر پرندگان مهاجر، آبزیان و حتی بر گونه‌های باارزشی مانند ماهیان خاویاری تاثیر منفی گذاشته است از این رو تالاب‌های منطقه نیز که بخشی از این شبکه زیستی هستند در وضعیت مناسبی قرار ندارند.
حسینی در ادامه با اشاره به طرح گردشگری جزیره آشوراده بیان کرد: این طرح از منظر گردشگری پایدار قابل دفاع نیست و تجربه نشان داده که چنین طرح‌هایی، وقتی بدون ملاحظات زیست‌محیطی و بدون مشارکت واقعی مردم محلی پیش می‌رود، نه تنها به بهبود شرایط کمک نمی‌کند بلکه آسیب‌ها را بیشتر می‌کند.
وی تاکید کرد: طرح‌های توسعه‌ای باید از جنس اکوتوریسم واقعی باشند به عبارت دیگر مردم محلی باید در آن منتفع شوند در غیر این صورت تبعات منفی آن از جمله افزایش قیمت زمین و ملک در منطقه، بیش از همه به مردم محلی آسیب می‌زند در حالی که از منافع گردشگری هیچ بهره‌ای نخواهند برد.
این فعال محیط زیست خاطرنشان کرد: اگر قرار است اقدامی در آشوراده، بندرترکمن و گمیشان انجام شود باید با نگاه جامع و همه‌جانبه باشد چراکه مسائلی مانند صید پرندگان شکاری که هنوز هم یکی از چالش‌های منطقه است، به طور مستقیم با وضعیت معیشتی مردم ارتباط دارد و نمی‌توان آن را از سایر مشکلات محیط زیستی جدا کرد.
حسینی در پایان افزود: تمام این عناصر، خلیج گرگان، رودخانه‌ها، مردم محلی، گردشگری و محیط زیست مانند حلقه‌های یک زنجیر به هم وابسته‌اند و تنها زمانی اقدامات انجام شده می‌تواند نتیجه‌بخش باشد که همه این بخش‌ها به صورت یکپارچه مدیریت شود در غیر این صورت هر اقدام جزئی بدون توجه به کل سیستم ممکن است مشکلات موجود را تشدید کند.
نظر کاربران
دوتا خبر بالاتر نوشتین آب دریای خزر به سمنان رسید!
نتیجه انتقال آب غیرکارشناسی و غیرقانونی
آنهم نه از دریای خزر، از رودخانه های پر آب مازندران که پس از آبیاری مزارع نهایتا به دریا میریختند.